Σαν σήμερα πριν από 22 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Μητσιμπόνας

Τρίκαλα - Λάρισα, φιλικός αγώνας στο γήπεδο της Καλαμπάκας, την περασμένη Κυριακή. Με καταγωγή και των δύο γονέων μου από την Καλαμπάκα και με ιατρική δραστηριότητα στον νομό Τρικάλων, μεγαλωμένος στη Λάρισα, τη δεκαετία του 80, δεν θα μπορούσα να λείψω από αυτό το παιχνίδι.

Σαν σήμερα, πριν από 22 χρόνια, στις 13/09/1997, έχασε τη ζωή του, σε τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα ο φυσικός ηγέτης της πρωταθλήτριας ΑΕΛ, μεγάλος ποδοσφαιριστής της Εθνικής, αλλά και του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ, Γιώργος Μητσιμπόνας.

Με αφορμή το πρόσφατο φιλικό παιχνίδι των δυο ομάδων, κάτω από τους βράχους των Μετεώρων, θυμήθηκα τον μεγάλο «λίμπερο» και τα όσα έγραφα, τον Σεπτέμβριο του 2010, στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»,  για το άσχημο παιχνίδι που του έπαιξε η μοίρα....

Γύρνα πίσω ρε Μητσιμπόνα!!!!!

Δεκατρία [τότε] χρόνια έχουν περάσει από τις 13/09/97 την ημέρα που ο θρύλος της ΑΕΛ Γιώργος Μητσιμπόνας έφυγε από κοντά μας.  Και όταν, πριν από λίγες ημέρες έλαβα σε ηλεκτρονική μορφή το τραγούδι που έγραψε ο ξάδελφός του, Θωμάς Αστερίου και άρχισα να το ακούω από τα ηχεία του υπολογιστή μου, συγκινητικές σκέψεις και νοσταλγικές αναμνήσεις γέμισαν το μυαλό μου.

Τα γκολ του στις καθυστερήσεις των αγώνων της ΑΕΛ με το ΠΑΟΚ και τον Ηρακλή, με τα οποία η λατρεμένη μας βασίλισσα του κάμπου αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Χειμώνα και τελικά Ελλάδος –αντίστοιχα- εκείνη τη μαγική σεζόν 1987-88. Ιδιαίτερα δε εκείνο τα ανεπανάληπτο ‘ψαλιδάκι’ του την Πρωτομαγιά του 88 θα μπορούσε να το είχε σκοράρει μόνον ο Έρικ Κάστελ, μέσα από τις σελίδες του Μπλεκ, όπου τότε πρωταγωνιστούσε στα «Μυστικά του Παμπλίτο» αλλά και στα παιδικά όνειρα όλων ημών, που ως μαθητές του Δημοτικού πανηγυρίζαμε για τις νίκες της ΑΕΛ και κλαίγαμε για την άδικη ποινή της υπόθεσης Τσίγκοφ. Στη Λάρισα οι δρόμοι κλείσανε πρώτα για την ΑΕΛ και ύστερα για τα μπλόκα των αγροτών.

Και ύστερα το θαυμάσιο γκολ του, πάλι την τελευταία στιγμή, στο 2-1 με την Ξαμάξ στο Αλκαζάρ, αλλά και το χαμένο πέναλτί του στην Ελβετία. Τότε τα χρόνια ήτανε αλλιώς. Τα στόπερ και οι λίμπερο, αλλά και γενικά οι άνδρες, οι πατεράδες και οι θείοι μας ήτανε «παλαιάς κοπής». Ελάχιστα αυτοκίνητα είχανε aircondition και έτσι, την πρωτομαγιά του 88 γυρνούσαμε απ’ τον Πλαταμώνα με τα παράθυρα ανοιχτά, με τις ιαχές και τα κορναρίσματα των πανηγυρισμών να εισβάλουν θριαμβευτικά από τα κατεβασμένα τζάμια, ήδη από την ευθεία του Ζαχάρεως, στην Παλιά Εθνική. Ελάχιστοι μπαμπάδες ξέρανε αγγλικά, ακόμη πιο λίγοι είχανε μετεκπαιδευτεί στην άλλη όχθη του Ατλαντικού αλλά ακόμη και αυτοί, όπως ο Επ/γος  ε.α. Χρυσόστομος Χ. Λιάπης, που είχε εκπαιδευτεί στην Keesler Airforce Base, στο Μπιλόξι του Μισσισσιπί, επιμένανε να προφέρουνε το πέναλτι ως μπέναλντι, ιδιαίτερα όταν το έχανε ο Μητσιμπόνας....

Το τραγούδι συνεχίζει να στέλνει τις ψηφιακές του συγχορδίες από το laptop μου…«ακόμη και το άλογο της ένδοξης ΑΕΛ μας, εδάκρυσε στο μνήμα σου, μαζί με τις καρδιές μας» κι εγώ αναθυμούμαι το ποίημα του Καβάφη «Τα άλογα του Αχιλλέως» και τους στίχους «Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο, που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος, άρχισαν τ' άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως…», τότε που οι Μυρμιδόνες κόβανε τις χαίτες των αλόγων τους, σε ένδειξη πένθους για τους νεκρούς πολεμιστές τους.

Και πολλά χρόνια πιο μετά, μέσα στην Τούμπα, με την ΑΕΛ να παίζει με τον ΠΑΟΚ και εμείς να παρακολουθούμε το παιχνίδι από τις θέσεις των οπαδών του ΠΑΟΚ, κρυφοί υποστηρικτές της ΑΕΛ. Ο Μητσιμπόνας αφήνει την άμυνα και καλπάζει στην επίθεση περιμένοντας την κάθετη μπαλιά από το κέντρο. Η μπάλα χάνεται, οι παίκτες του ΠΑΟΚ αντεπιτίθενται και ο θείος μου δεν αντέχει. Προδίδεται και φανερώνει ποια ομάδα υποστηρίζει πραγματικά, φωνάζωνντας, μέσα στην κερκίδα των παοκτσήδων, αυτό που εδώ και δεκατρία χρόνια έγινε κραυγή όλης της φίλαθλης Λάρισας: «Γύρνα πίσω ρε Μητσιμπόνα!!!...» 

Χρίστος Χρυσοστόμου Λιάπης
Ιατρός [όχι ακόμη ειδικός Ψυχίατρος τότε] – υπ. [τότε ακόμη υποψήφιος...] Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών