Πριγκόζιν Vs Πούτιν! Από μια διαφορετική οπτική γωνία! ~ Γράφει ο Ηλίας Ευαγγελόπουλος [ΣΧΛ]

Παρακολουθώντας τις αναλύσεις των ειδικών όσον αφορά την εσωτερική ρωσική σύγκρουση  που διαδραματίστηκε ανάμεσα στον ιδιοκτήτη της μισθοφορικής εταιρίας Βάγκνερ, Γεβγκένι Πριγκόζιν και του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντίμιρ Πούτιν διαπίστωσα ότι όλες ήταν πολύ μακριά από την αλήθεια!

Στη Ρωσία υπάρχει μια ανοιχτή πληγή! Διεξάγεται ένας πόλεμος με την Ουκρανία που διανύει τους δεκαεπτά μήνες και ενώ οι Ρώσοι αξιωματικοί και στρατιώτες σκοτώνονται στην πρώτη γραμμή, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας δείχνει ότι ακόμη δεν ξέρει τι επιδιώκει και το πως θα τελειώσει αυτό που άρχισε!

Αδιαμφισβήτητα ο Πούτιν παρέλαβε μια Ρωσία σε διάλυση και αποσύνθεση και μέσα σε 20 χρόνια την έκανε πάλι μεγάλη διεθνή δύναμη. Αυτό μπορεί να του το αναγνωρίσει ο κάθε αντικειμενικός παρατηρητής!

Αυτό όμως που προσωπικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση και συνάμα μου δημιούργησε την απορία ήταν η μη παρέμβαση του Πούτιν στην εσωτερική αναδιανομή του εισοδήματος από τους λίγους στους πολλούς γιατί δημιουργία μιας ισχυρής χώρας σημαίνει και μείωση του εισοδήματος και της δύναμης των πλουσίων και αύξηση του εισοδήματος και της δύναμης των πολλών και αυτό θα ήταν δίκαιο διότι όλοι οι κροίσοι της Ρωσίας απέκτησαν τα πλούτη τους αρπάζοντας και εκμεταλλεύοντας την περιουσία του ρωσικού λαού (κρατικές επιχειρήσεις, πλουτοπαραγωγικές πηγές κ.λπ.)!

Είναι πασιφανές ότι τον Πούτιν τον ανέβασε στην εξουσία το εβραϊκό ρωσικό λόμπι το οποίο κατείχε ανώτατες θέσεις στον σοβιετικό κρατικό μηχανισμό και που φρόντισε αμέσως μετά την πτώση του καθεστώτος όλες οι κρατικές επιχειρήσεις να δοθούν στα δικά του μέλη! Επίσης φρόντισε να αποκοπούν μεγάλα γεωγραφικά κομμάτια από την πρώην Σοβιετική Ένωση δημιουργώντας πολλά νέα κράτη πετυχαίνοντας έτσι τον πρώτο διαμελισμό της, διαμορφώνοντας τις βάσεις για την ολοσχερή κατάτμηση της!

Μετά όμως την πρώτη πενταετία της προεδρίας του, που ο Πούτιν κατοχύρωσε την εσωτερική πολιτική του κυριαρχία, θεωρήθηκε από πολλούς και από τον γράφοντα ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας ως καλός πατριώτης κατόρθωσε να επιβληθεί και σε αυτούς που τον ανέβασαν στην εξουσία! Είναι όμως έτσι; Ο ρωσοουκρανικός πόλεμος άλλο έδειξε και όχι μόνο σε εμάς τους απέξω αλλά και στο εσωτερικό της Ρωσίας!

Είχαμε γράψει πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια ότι η Δύση εφαρμόζει μια πολιτική απέναντι στην Ρωσία που σκοπό έχει την σταδιακή απομόνωσή της από την διεθνή σκηνή! Π.χ. ανατροπή φιλικών προς τη Ρωσία κυβερνήσεων, κυρώσεις σε όσες χώρες αγοράζουν ρωσικά όπλα κ.α..

Επίσης γράψαμε πριν την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία ότι μια τυχόν επέμβασή της θα έδινε την ευκαιρία στη Δύση να δημιουργήσει ένα νέο σιδηρούν παραπέτασμα απομονώνοντας εντελώς τη Ρωσία από τον υπόλοιπο κόσμο! Σε αυτό αποσκοπούν όλες οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν εναντίον της!

Ας επανέλθουμε όμως στο κυρίως θέμα μας! Η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην πρώτη φάση της απέτυχε παταγωδώς! Και αυτό ήταν φυσικό αφού όταν επεμβαίνεις στρατιωτικά στην μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στην Ευρώπη έχοντας ασυγκρίτως λιγότερες δυνάμεις από τον αμυνόμενο και ουσιαστικά χωρίς σχέδιο ήταν απολύτως λογική η κατάληξή της! Δέκα ως δεκαπέντε χιλιάδες στρατιώτες νεκροί εκτός τους τραυματίες και τους αιχμαλώτους, μεγάλος αριθμός νεκρών αξιωματικών, απώλεια πολλών έμπειρων στελεχών κυρίως στα τεθωρακισμένα και απώλεια μεγάλου αριθμού των ειδικών δυνάμεων στην επιχείρηση στο αεροδρόμιο Γκοστομέλ! Τρεις μήνες έλεγαν στο Ρωσικό λαό ότι θα κρατήσει η ειδική επιχείρηση και έχει φτάσει αισίως τους δεκαεπτά! Αυτή η τραγική κατάληξη της πολεμικής επιχείρησης έχει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της εσχάτης προδοσίας! Την κύρια ευθύνη γι΄αυτή την αποτυχία την φέρνει ο ίδιος ο αρχηγός του κράτους αλλά δεν τον είδαμε ούτε να σώζει τα προσχήματα αποπέμποντας τον υπουργό άμυνας και τον αρχηγό του ρωσικού στρατού.

Η μόνη επιτυχία στο πεδίο της μάχης ήταν η απελευθέρωση της Μαριούπολης η οποία επιτεύχθηκε κυρίως από τον στρατό του Ντονέτσκ που αγωνιζόταν για την ελευθερία του με την καθοριστική βοήθεια και των Τσετσένων του Καντίροφ.

Να τονιστεί εδώ ότι μεγάλο μέρος μαχητών του στρατού του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ που πολεμούσε για την ελευθερία του έχει πλέον σκοτωθεί και αυτό έχει τη σημασία του για την συνέχεια του πολέμου! Επίσης να σημειωθεί ότι οι νέοι που δια της βίας επιστρατεύτηκαν προέρχονται από χωριά της επαρχίας και όχι από τα αστικά κέντρα της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης οπότε και οι όποιες αντιδράσεις ήταν ασθενικές!

Στη συνέχεια περνάμε στο δεύτερο μέρος του πολέμου στο οποία είδαμε πολλά στρατιωτικά παράδοξα!  

Οι Τσετσένοι αποσύρονται από το μέτωπο προφανώς λόγω διαταγής της στρατιωτικής διοίκησης! Οι Ρώσοι στρατιώτες “λιάζονται” στις στέπες τις Ανατολικής Ουκρανίας και δίνεται άφθονος χρόνος στους Ουκρανούς με την βοήθεια των Δυτικών να συγκεντρώσουν υπέρτερες δυνάμεις κάτω από τα μάτια των ρωσικών δορυφόρων που προφανώς λιάζονταν και αυτοί στο διάστημα. Έτσι έχουμε την εκδήλωση της πρώτης ουκρανικής αντεπίθεσης η οποία λόγω και της καθήλωσης των ρωσικών αεροπορικών δυνάμεων από έλλειψη κηροζίνης (αστειευόμαστε) οδήγησε τον ρωσικό στρατό σε άτακτη οπισθοχώρηση γεγονός που έφερε αναστάτωση στο λαό της Ρωσίας αλλά και σε μας που παρακολουθούμε από μακριά την σύγκρουση δημιούργησε μεγάλη εντύπωση και τα πρώτα ερωτηματικά! Δεν είναι τυχαίο που υπήρξε μια σιωπή από πλευράς της πολιτικής ηγεσίας ενώ ακόμα και ο αναξιόπιστος και κόλακας Καντίροφ μίλησε για προδοσία!  Και εδώ δεν είδαμε κάποια επίπτωση τόσο για τον Σοϊγκού όσο και για τον Γκεράσιμοφ!

Λόγω της εσωτερικής λαϊκής αναστάτωσης επιστρατεύτηκε ο Σουροβίκιν ο οποίος προχώρησε σε αναδιάταξη των ασθενικών ρωσικών δυνάμεων, σταθεροποίησε το μέτωπο και χρησιμοποίησε τις δυνατότητες των ρωσικών αεροπορικών δυνάμεων για τον λόγο αυτό και στη συνέχεια αποσύρθηκε από το πεδίο του πολέμου σαν να του είπαν “μέχρι εδώ και μη παρέκει”!

Την ίδια περίπου εποχή λόγω των πολλών απωλειών έχουμε την δραστηριοποίηση της Βάγκνερ η οποία αν και όχι πολυάριθμη (10.000 – 20.000) ήταν η μόνη που ανεξάρτητη από τις λοιπές ρωσικές δυνάμεις ασκεί επιθετικές επιχειρήσεις, ανεβάζει το ηθικό του ρωσικού λαού και στρατού και πετυχαίνει καταλυτικές νίκες στο Σολεντάρ και στο Μπαχμούτ!

Αυτό δεν αρέσει προφανώς στην ρωσική ελίτ που βλέπει ένα ανερχόμενο πολιτικό εσωτερικό αντίπαλο αλλά και πιθανώς κάποια άλλη εξέλιξη στην πορεία του πολέμου και δίνεται η εντολή να σαμποτάρει η ανώτατη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία την Βάγκνερ για να έχει απώλειες και αποτυχίες στο πεδίο της μάχης. Ενώ από την άλλη πλευρά και ο Ζελένσκι επιλέγει να θυσιάσει τις καλύτερες ειδικές δυνάμεις του για να σταματήσει την Βάγκνερ στο Μπαχμούτ αλλά δεν τα καταφέρνει! Εδώ άρχισε να συνειδητοποιεί ο Πριγκόζιν αυτό που είχαν συνειδητοποιήσει πιο πριν τα στελέχη του ρωσικού στρατού, ότι αναλώνονται σε έναν πόλεμο χωρίς να υπάρχει φανερός αντικειμενικός σκοπός! Αυτό όμως που δεν μπορούσε να διακρίνει ήταν αν το πρόβλημα εστιάζονταν στους Σοϊγκού και Γκεράσιμοφ ή ακόμη πιο ψηλά; Γιατί και εμείς ακούγαμε από πολλούς αναλυτές ότι ο Πούτιν δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στο πεδίο της μάχης! Είναι δυνατόν;

Η Βάνγκερ από μια μισθοφορική εταιρία εξελίχθηκε σε ίνδαλμα του ρωσικού λαού και αποφασίστηκε η διάλυσή της! Με την κίνηση που έκανε ο Πριγκόζιν προφανώς εκφράζοντας και τα στελέχη του ρωσικού στρατού (δεν αναφερόμαστε στην ανώτερη στρατιωτική ηγεσία) να πάει στο Ροστόφ ανάγκασε τον Πούτιν να αποκαλυφθεί. Έδειξε ότι ελέγχεται πλήρως από τους Ρώσους ολιγάρχες και στήριξε τους Σοϊγκού και Γκεράσιμωφ δηλαδή τον εαυτό του! Γι’ αυτό και ο Πριγκόζιν είπε “λάθος απάντηση πρόεδρε” και ξεκίνησε την πορεία προς την Μόσχα!

Ο Πριγκόζιν έκανε αυτό που δεν θα τολμούσε να κάνει κανείς Ρώσος αξιωματικός! Να τα βάλει με τον Πούτιν και τους Ρώσους ολιγάρχες και προσωπικά του βγάζω το καπέλο! Λίγοι στον κόσμο διαθέτουν τέτοια ψυχή για να μην χρησιμοποιήσω μια άλλη αγοραία έκφραση!

Και φυσικά παρόλο που ο μέχρι πρότινος αγαπητός Βλαδίμηρος διέταξε να ξεκληριστεί ο αληθινός πατριώτης και οι άνδρες του σχεδόν κανείς από τα στελέχη του ρωσικού στρατού δεν εκτέλεσε τις διαταγές του αφήνοντας τους να φτάσουν 200 χιλιόμετρα από τη Μόσχα!  Οι αληθινοί στρατιώτες σέβονται τους συναδέλφους τους! Η απάντηση του Πριγκόζιν “όχι πρόεδρε δεν είμαι προδότης αλλά ένας στρατιώτης” τα λέει όλα! Ο μόνος που δέχτηκε να πολεμήσει την Βάγκνερ ήταν ο πραιτοριανός Καντίροφ που δεν είναι Ρώσος! Το ότι ο Πριγκόζιν δέχθηκε να γυρίσει πίσω δείχνει από τη μια πλευρά ότι δεν είχε προσχεδιάσει την κίνησή του και από την άλλη δεν θέλησε να είναι η αιτία να χυθεί ρωσικό αίμα κάτι που δεν δίστασε να διατάξει ο Πούτιν!

Ένα ακόμα γεγονός που έκανε εντύπωση είναι η υποστήριξη που έδειξε ο ρωσικός λαός στη Βάγκνερ ενώ σε όλη την πολύωρη πορεία της προς τη Μόσχα κανένας από τους κατοίκους της δεν βγήκε στους δρόμους και τις πλατείες για να στηρίξει την ομάδα του Πούτιν! Και φυσικά όσοι στήριξαν δημόσια τη Βάγκνερ το έκαναν γνωρίζοντας ότι στη συνέχεια θα κυνηγηθούν από τις Υπηρεσίες της ρωσικής κυβέρνησης!

Πρέπει επίσης να δώσουμε προσοχή σε δύο δηλώσεις που μπορεί να αποδειχθούν προφητικές: η πρώτη του Ζελένσκι που δήλωσε ότι ο ρωσικός λαός θα πρέπει να αρχίσει να συνηθίζει την ιδέα ότι θα χάσει ρωσικά εδάφη και η δεύτερη του Πριγκόζιν ότι σε λίγο οι Ρώσοι θα μάχονται μέσα στα σύνορά τους! Τελικά στο βωμό ποιων συμφερόντων θυσιάζονται στα πεδία των μαχών οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί στρατιώτες; Οψόμεθα!

Εν κατακλείδι! Η απόφαση του ίδιου του Πούτιν να διαλύσει την Βάγκνερ στο πιο κομβικό σημείο του πολέμου ισοδυναμεί με την απόσυρση του Αχιλλέα και των Μυρμιδόνων του από τις μάχες του Τρωικού πολέμου! Είναι μια κίνηση που στέλνει μηνύματα τόσο στις φίλιες όσο και στις εχθρικές δυνάμεις και η εξέλιξη του πολέμου θα καθορίσει τόσο την τύχη της Ρωσίας όσο και των Ρώσων ολιγαρχών και του ίδιου του Πούτιν! Ισχύει για τον κάθε θνητό "μηδένα προ του τέλους μακάριζε"!  

Το γεγονός ότι ο ρωσικός λαός χειροκρότησε την Βάγκνερ αλλά δεν βγήκε στους δρόμους να στηρίξει τον Πούτιν δείχνει ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει στη Ρωσία!