Μένουμε σπίτι με ένα βιβλίο! Με τον Θάνο Ασκητή, την Τένια Μακρή και τον Κρικόρ Τσακιτζιάν, ο Δρ. Λιάπης, σε προ-Κορωνοϊού βιβλιοπαρουσιάσεις...

Μένουμε σπίτι με ένα βιβλίο, όπως τα «Φάρμακα Ψυχής», (Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ) το εξαιρετικό βιβλίο του Ομότιμου Καθηγητή Ψυχιατρικής και Ακαδημαϊκού Δασκάλου μου στο Αιγινήτειο, Παύλου Σακκά, το οποίο μού είχε κάνει την τιμή να το παρουσιάσω, στις αρχές Φεβρουαρίου (στην προ Κορωνοϊού εποχή), μαζί με την Ψυχολόγο Αλίκη Σινούρη, στο Βιβλιοπωλείο «Ευριπίδης» της Κηφισιάς...

Το βιβλίο επικεντρώνεται στις δοξασίες που υπάρχουν γύρω από τα φάρμακα τα οποία χρησιμοποιεί η Ψυχιατρική, εντοπίζοντας τους κύριους μύθους που κυκλοφορούν για τα ψυχοφάρμακα και φωτίζοντας, με σαφή, επιστημονικά τεκμηριωμένο και  εύκολα κατανοητό λόγο τις πηγές της παραπληροφόρησης. 

Ο αναγκαστικός (αυτό-)περιορισμός μας στο σπίτι, που επιβάλλεται για να μειώσουμε τη διάδοση της COVID-19, μπορεί, πράγματι, να αποκτήσει δημιουργικό περιεχόμενο, με τη συντροφιά ενός ή και περισσοτέρων αξιόλογων βιβλίων, όπως είναι και το βιβλίο του Ιατρού και πρώην Διοικητή του «Μαντζαβινάτειου» Νοσοκομείου Ληξουρίου Κεφαλονιάς (από όπου και η γνωριμία μας, καθώς σε αυτό το Νοσοκομείο πραγματοποίησα την κλινική άσκηση της Παθολογίας, το 2006) Διονύση Ν. Βαλλιανάτου, «Ταξίδι στον κόσμο στου Σεξ», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση.

Και αυτό το βιβλίο, είχα την τιμή να το παρουσιάσω, πάλι στις αρχές Φεβρουαρίου, στις εγκαταστάσεις του Βιβλιοπωλείου «Ιανός», στην Αθήνα, μαζί με τον Θάνο Ασκητή, καθ. Ψυχιατρικής-σεξολόγο και Πρόεδρο του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, την Τένια Μακρή, ψυχολόγο- οικογενειακή σύμβουλο και συγγραφέα, με τον έγκριτο δημοσιογράφο Κρικόρ Τσακιτζιάν να συντονίζει την παρουσίαση στην οποία η γνωστή ηθοποιός Χριστίνα Αλεξανιάν είχε αναγνώσει έναν μονόλογο από το θεατρικό έργο του συγγραφέα «Ένα espresso παρακαλώ».

Όλα αυτά σε τόσο κοντινούς αλλά και τόσο μακρινούς, λόγω COVID-19, καιρούς, μιας νοσταλγικά απομεμακρυσμένης εγγύτητας, όπως είναι το είδος της αποστασιοποιημένης εγγύτητας που μόνο το διάβασμα μπορεί να μας προσφέρει. Όπως ήταν η εγγύτητα για την οποία μιλούσε ο κόμης ντ´ Αλμάσι στην Κάθριν Κλίφτον, στον «Άγγλο Ασθενή» του Μάικλ Ονταάτζε: «Της είπε αργότερα πως είναι η εγγύτητα. Η εγγύτητα μέσα στην έρημο. Είναι κάτι που συμβαίνει εδώ, της είπε. Του άρεσε η λέξη - η εγγύτητα του νερού, η εγγύτητα... Εγγύτητα ή απόσταση... αυτός που ποτέ δεν ένιωσε μόνος του στα χιλιόμετρα που χωρίζουν τις πόλεις της ερήμου... Στην έρημο το νερό που λαχταράς περισσότερο, σαν το όνομα ενός αγαπημένου προσώπου, είναι γαλάζιο μες στις χούφτες σου, όταν κυλάει στο λαρύγγι σου... η παλιά μου επιθυμία για αυτάρκεια, οι εξαφανίσεις μου,... τα λόγια έκαναν τα αισθήματα να λυγίζουν σαν βέργες στο νερό.... Βιβλιοθήκες καίγονται...»