Γύραν τα λεβεντόκορμα - Στέλνει ο Ηλίας Τζανέτος

Γύραν τα λεβεντόκορμα
και αγόρια και κορίτσια
που ήσαντε σαν κυπαρίσσια.

Γύραν από τα βάσανα
και απ’ τα πολλά τα χρόνια
πέσαν στα μαλλιά τους χιόνια...

Τους παίρνει το παράπονο.
Μα όχι για τα γηρατειά
όσο για τη μοναξιά.

Το πόσο θα άλλαζε η ζωή
δεν το είχαν προνοήσει
πόσο θα είχε ασχημίσει!

Η ερημιά τους πίκρανε
που ασχήμισε τον τόπο
που ομόρφυναν με κόπο.

Ερημωθήκαν τα χωριά!
Φύγαν’ τα νιάτα, η ομορφιά!
Ούτε παιδί για νομασιά!

Κλείσανε όλα τα σκολειά!
Χωρίς κοπάδια η πλαγιά.
Χωρίς παπά η εκκλησιά.

Αμπέλια γιοκ και εργατιά.
Σκληρή ήταν του ζευγά η δουλειά.
Κι ασίγουρη ήταν η σοδειά.

Οι άνθρωποι κάνανε φτερά
να φύγουν απ’ την αγροτιά
και να κερδίζουν πιο πολλά.

Άλλαξε ο τρόπος της ζωής
Άλλων ανθρώπων μιμητής
έγινε κι ο καλλιεργητής.

Κλονίστηκε η συνοχή
που είχε η αγροτική
η οικογένεια η ελληνική.

Χρημάτων κάποια απόκτηση
έφερε αλαζονεία
κι αισθημάτων τη φτωχία.

Και όσο για τα γηρατειά
που ρίξανε πολλή δουλειά
πάνε στα γηροκομειά.

Τα τιμημένα γηρατειά
που ζούσαν μες σε φαμελιά
τώρα είναι στην ερημιά.

Ακούν κλαρίνα και βιολιά
κι ο νους τους πάει στα παλιά
τα χρόνια τα νεανικά.

Βυθίζονται στις θύμισες
των τραγουδιών και της δουλειάς
της τιμημένης εργατιάς.

Θυμούνται γάμους και γιορτές
πανηγύρια και βαφτίσια
όμορφα σαν παραμύθια.

Κουράγιο παίρνουνε τρανό
ως ότου κάποιο πρωινό ή βραδινό
ειπούν τ’ αντίο το στερνό.

Σημείωση: Το γύραν, από το γύρισαν με την έννοια του λύγισαν καμπούριαναν, κύρτωσαν. Είναι πιο συγκεκριμένο από το γείραν.