Γιώργος Βαΐου - Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε...

Καραβιά είπα και σκέπτομαι, πόσες ιστορίες, πόσες φουρτούνες, πόσα τραγούδια έχουν ειπωθεί ακόμα και παροιμίες έχει επινοήσει ο λαός μας.

Είναι γνωστές οι δυο παροιμίες με αλληγορική σημασία που μιλούν για κυβερνήτες και λαθραίους επιβάτες ποντικούς.

Ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την πρώτη.

«Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται»

Όταν ο καιρός είναι καλός και το ταξίδι δεν ταράζουν δυνατές καταιγίδες και μανιασμένοι τυφώνες, όλα μοιάζουν εύκολα. Τι συμβαίνει όμως, όταν έρθουν τα δύσκολα; Όταν το πλοίο αρχίσει λίγο να γέρνει ή να βάζει νερά στα αμπάρια και είναι στη μέση του ταξιδιού;

Το πρώτο πράγμα που θα συμβεί σίγουρα είναι η δεύτερη παροιμία.

«Τα ποντίκια είναι τα πρώτα που εγκαταλείπουν το πλοίο όταν αυτό αρχίσει να γέρνει».

Τα ποντίκια… Έτσι και αλλιώς λαθρεπιβάτες ήταν και αν τα καταφέρουν θα ανέβουν σε άλλο πλοίο, αν όχι θα γίνουν τροφή για τα σκυλόψαρα…

Οι ικανότητες ενός καλού καπετάνιου αποδεικνύονται στις δύσκολες περιστάσεις που βιώνει, είτε ο ίδιος, είτε το σύνολο των συνανθρώπων που ενυπάρχει ή διοικεί.

Στα δύσκολα ο καπετάνιος καλείτε να πράξει γρήγορα, έξυπνα και ορθά.

Α μην ζαλιζόμαστε όμως εμείς με έγνοιες άλλων, ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί:

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά
αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
σηκώνει άγκυρα για μακριά.

Θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα
θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές
ο παπαγάλος θα λέει «τους ξεφύγαμε»
κι εμείς θα ψάχνουμε γι άλλες στεριές.

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε...