Ευχαριστίες και σκέψεις.

Σε κάθε Ιερά Πανήγυρη που τελείται, σαφώς και υπάρχουν όλα εκείνα τα πρόσωπα που με τον τρόπο τους και τη δυνατότητα τους πάντοτε προσφέρουν. 

Η ενορία που αποτελεί το κέντρο ζωής μιας πόλης, μιας κοινότητας, ενός χωριού, είναι κάτι παραπάνω από ένα οριοθετημένο πλαίσιο. Η ενορία είναι μία κοινωνία προσώπων που συνδέονται μεταξύ τους επειδή ακριβώς η κεφαλή αυτού του σώματος, αυτής της κοινωνίας είναι το πρόσωπο του Χριστού. Αυτά τα πρόσωπα τοποθετούν την ύπαρξη τους μέσα στην Εκκλησία, μέσα στην ενορία, στη ζωή της και αγιάζονται.

Φέτος, για πρώτη φορά μετά τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος & Τριών Νεομαρτύρων Διάβας, την Ε’ Κυριακή Νηστειών, 10 Απριλίου 2022, που τέλεσε ο Επίσκοπος μας κ. Θεόκλητος, γιορτάσαμε για πρώτη φορά τον αγαπημένο μας άγιο και ιατρό μεγαλομάρτυρα Παντελεήμονα. Ο Ιερός τούτος ναός, ο μοναδικός στην ευρύτερη περιοχή μας, είναι και μεγαλοπρεπής και λαμπρότατος. Σίγουρο είναι πως θα καταστεί σπουδαίο πνευματικό κέντρο. Ένα άγιο κόσμημα που υπενθυμίζει πως κάθε υλικό σημείο της κάθε γωνιάς του κτίσματος του ναού έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα βίωμα αιώνιο μέσα στην πνευματική ζωή του ναού.  Ένας ναός, η ανοικοδόμηση του οποίου ξεκίνησε το έτος 2008 με πρωτοβουλία του επιτρόπου κ. Βασίλη Βλαχογιάννη. Στην προσπάθεια αυτή προστέθηκαν όλοι οι ενορίτες της Διάβας, αλλά και άλλοι αδελφοί μας. 

Στη φετινή εορτή του αγαπημένου μας αγίου όλα ήταν χαρούμενα και φωτεινά. Προσπάθειες ετών λαμβάνουν σάρκα και οστά και οι αγωνίες όσων διακόνησαν στο ναό, με πρώτο τον π. Φώτιο Βούρλα, δένουν και συνυπάρχουν αρμονικά με τα πρόσωπα του σήμερα. Η προσπάθεια για το πέρας των εργασιών του ναού συνεχίζουν. Σε δύσκολες εποχές, με δύσκολα μέσα, με τρόπους που οφείλουν να φέρουν αποτέλεσμα. Οι ευχαριστίες; Άπειρες. Προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας που με δυναμικές κινήσεις στόλισε τον εσωτερικό χώρο του ναού μας με αναλόγια, δεσποτικό θρόνο και στασίδια, επιβλέποντας και ενεργώντας με αίσθημα προσφοράς και θυσίας, επουδενί με αίσθημα επιβολής. Εδώ, στην Διάβα αισθανόμαστε αιχμάλωτοι της αγάπης του. 

Αιχμάλωτοι και της αγάπης των Ιερών Μονών των Μετεώρων. Σεβαστοί μας Γέροντες, σεβαστές μας Γερόντισσες,  φιλούμε το χέρι σας. Σταθήκατε δίπλα μας στην αρχή, στέκεστε και τώρα. Δεν στέκεστε για εμάς, αλλά για όλα εκείνα τα αποκαλυπτόμενα πρόσωπα των αγίων που φανερώνου τη δόξα του Θεού. Γειτονεύουμε. Βρισκόμαστε αντίκρυ. Μάλιστα, ο άγιος Παντελεήμων, κάποια βράδια νιώθουμε πως δραπετεύει από τη λειψανοθήκη του Μεγάλου Μετεώρου και μας επισκέπτεται. Κομίστηκε με χαρά, τον αποχαιρετήσαμε με δάκρυα και με ζωντανή την ελπίδα να ανταμώσουμε, να ανταμώνουμε. 

Δεν είναι της στιγμής να εκφράσουμε ευχαριστίες προς όλους εκείνους που βοήθησαν στην φετινή Ιερά Πανήγυρη. Είναι πολλοί. Ο Θεός γνωρίζει. Οφείλουμε μόνο μία επισήμανση που προκύπτει από μία διακονία που αρχίζει από προχθές να βαραίνει. Δοξολογικά και προσευχητικά. Ο αγαπημένος μας άγιος κάλεσε κοντά του φέτος τόσους επισκέπτες που το μόνο δώρο που του άφησαν ενώπιον του ιερού του λειψάνου και της αγίας εικόνας του ήταν δάκρυα και στεναγμοί. Μέσα στα βάσανα τους υπήρχαν και ευχαριστίες. Όμως, οι στιγμές είναι πολύ δύσκολες. Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να πράξει απολύτως τίποτε. Όλα εναπόκεινται στον τρόπο με τον οποίο κινείται η ανθρώπινη ελευθερία και το θέλημα του Θεού. 

Η Δεσποινούλα όταν μάθει να περπατά, μάλλον θα χρειαστεί υποστήριξη. Η Ζωή, η Έφη, η Χριστίνα, η Αγγελική, ο Νικόλαος, η μικρή Ελένη, ένας άλλος νέος, παλεύουν με τον καρκίνο. Ένα νέο παιδί αντιμετωπίζει ψυχιατρικά προβλήματα. Ο άγιος μας θα ξεβολευτεί από την βεβαιότητα της εικόνας στην οποία στέκει και προσεύχεται και θα ενεργήσει ξανά. Αυτό είναι η πίστη, το θαύμα. Το κλείσιμο του ματιού του Θεού στον άνθρωπο.

Πρεσβύτερος Ηρακλής Φίλιος

Εφημέριος Διάβας