Αριστερά-Σοσιαλδημοκρατία: Συστράτευση ή Σύγκρουση για μια νέα εκδοχή της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου ;

έφερε ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα της συστράτευσης των προοδευτικών δυνάμεων της Ενωμένης Ευρώπης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ένα ζήτημα παραγκωνισμένο από την τρέχουσα κομματική αντιπαλότητα των δυνάμεων αυτών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Ενώ η αναγκαιότητα της συμπόρευσης – της συμμαχίας – της συστράτευσης του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝ.ΑΛΛ. και άλλες προοδευτικές δυνάμεις  στα Όργανα της Ενωμένης Ευρώπης είναι φανερή και διευκολύνεται από τη κοινή παρουσία του Αλέξη Τσίπρα και της Φώφης Γεννηματά στις Συνόδους των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών – Δημοκρατών, οι διαξιφισμοί - η σύγκρουση των Κομμάτων αυτών σε μείζονα θέματα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας δημιουργεί μια προβληματική και αντιφατική πολιτική κατάσταση. Τα θέματα αυτά δεν προσπερνούνται εύκολα.

Η εισήγηση του Ούντο Μπούλμαν για τα καθήκοντα της νέας εποχής, βοήθησε αρκετά. Όμως η περίοδος που προηγήθηκε άφησε τραυματικές επιπτώσεις στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛΛ. Το ΚΙΝΑΛΛ συνεχίζει να θεωρεί ότι στόχος του στις επόμενες Βουλευτικές Εκλογές είναι «η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ» κι όχι της Δεξιάς και πρότασή του για τη διακυβέρνηση της χώρας είναι «Κυβέρνηση ευρείας πλειοψηφίας». Πρόσφατα, σε συνεδρίαση της ΕΓ, η κ. Γεννηματά (που δεν παραβρέθηκε στην Εκδήλωση του Ζάππειου και δέχθηκε σκληρή κριτική στη συνάντηση της ΕυρωπαΙκής Σοσιαλδημοκρατίας στις Βρυξέλλες για κρίσιμες επιλογές του ΚΙΝΑΛΛ) αποκάλυψε ότι δεν θα διστάσει να προχωρήσει σε μια νέα εκδοχή της Κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.

Τυπικό πρόσχημα είναι η νομοθετική αλλαγή του Νόμου Κατρούγκαλου για το συνταξιοδοτικό – ασφαλιστικό σύστημα, δηλαδή η σύγκλιση του ΚΙΝΑΛΛ με τις απόψεις της ΝΔ. Πραγματικό αίτιο είναι η επικράτηση στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛΛ της εκδοχής της ομάδας Βενιζέλου – Λοβέρδου στη πολιτική συμμαχιών. Λένε: εάν η ΝΔ είναι πρώτο Κόμμα στις επερχόμενες Εκλογές και δεν έχει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, τότε η εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης θα πάει και στην κ. Γεννηματά η οποία θα καλέσει για στήριξη και τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμα «Ελλάδα» του ΚΙΝΑΛΛ.

Δεν στέκομαι στον μικρομεγαλισμό, που τον απέφυγε ο Φώτης Κουβέλης όταν η ΔΗΜΑΡ πήρε την 3η εντολή μετά τις Εκλογές του 2012. Στέκομαι στο πρόγραμμα του ΚΙΝΑΛΛ, που το ονομάζουν - και είναι - προοδευτικό και ευελπιστούν ότι θα το στηρίζει η ΝΔ. Μα δεν άκουσαν τις προγραμματικές θέσεις της ΝΔ από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη ΔΕΘ; Είναι προοδευτικές; Συγκλίνουν μαζί τους; Σε ποια ζητήματα;

• για τα αίτια και τις ευθύνες της οικονομικής κρίσης – της υπερχρέωσης – της χρεωκοπίας της χώρας – της προσφυγής στο ΔΝΤ;

• για τις εναλλακτικές δυνατότητες που υπήρχαν;

• για τα αποτυπώματα της κυβερνητικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΝΔ;

• για τα βαρίδια της μεταμνημονιακής περιόδου και την αντιμετώπισή τους;

• με τις αντιλήψεις της ΝΔ για «τη μιζέρια και τη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης», για το ΕΣΥ, για την Πρόνοια, για την Αλληλεγγύη, για τη κάλυψη των αναγκών στελέχωσης συγκεκριμένων τομέων του δημοσίου, για τα εργασιακά ζητήματα, για την αμοιβή της εργασίας, για την ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων, για τις σχέσεις κεφάλαιου – εργασίας;

• για τη Κάθαρση από τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, από τα σκάνδαλα της διαπλεκόμενης διαφθοράς πολιτικών εραστών της μίζας;

• για τη Συμφωνία των Πρεσπών;

• για τις σχέσεις Αριστεράς – Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη, την αντιμετώπιση του σκληρού νεοφιλελεύθερου Συμφώνου Δημοσιονομικής Πειθαρχίας – της Ευρωπαϊκής Δεξιάς - της Ακροδεξιάς και του εθνικολαϊκισμού που επικράτησε στη ΝΔ;

Με τα δεδομένα αυτά, τι ακριβώς κάνουμε - στη πολιτική ανίχνευσης των συγκλίσεων της μεταμνημονιακής εποχής – στη πολιτική κυβερνητικών μετεκλογικών συμμαχιών, όσοι ανήκουμε στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ και προτιμούμε τη συνεργασία από τη σύγκρουση;

• Συνεχίζουμε με τις αγκυλώσεις της προηγούμενης περιόδου;

• Συνεχίζουμε με τις αυταπάτες και τη πολιτική συμμαχιών που επιλέξαμε σε διαφορετικές συνθήκες – σε διαφορετικά διλήμματα;

• Αγνοούμε τη πολιτική συμμαχιών για να αλλάξουμε την Ενωμένη Ευρώπη – για να διεκδικήσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση, τη δίκαιη ανάπτυξη της Ελλάδας σε μια Ευρώπη που οφείλει να είναι συνεπής με τις ιδρυτικές της αξίες, να είναι Ευρώπη της Ανθρωπιάς;

• Προετοιμαζόμαστε για το μέλλον ή συνεχίζουμε τις συγκρούσεις για το παρελθόν;

• Καθιστούμε, τουλάχιστον, προγραμματικές και τεκμηριωμένες τις συγκλίσεις και τις αποκλίσεις μας;

Η μάχη για κομματική επιβεβαίωση, για κυριαρχία – για την ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία στη νέα εποχή, είναι θεμιτή. Μπορεί όμως να γίνει και με αντικειμενικές αναλύσεις των Συμφωνιών και με μίζερες εκτιμήσεις. Μπορεί να γίνει και σε συνθήκες ακραίας αντιπαλότητας – παρελθοντολογίας – δαιμονολογίας και σε συνθήκες συνεννόησης και συνεργασίας, για:

•   ώριμες προωθητικές μεταρρυθμίσεις,

•   τη στήριξη της ρημαγμένης κοινωνίας που σήκωσε τα βάρη της κρίσης και των εκβιασμών των δανειστών, την αντιμετώπιση των ανισοτήτων, το τέλος της λιτότητας, τη δημιουργική σταθερή απασχόληση

•   τη συνταγματική αναθεώρηση,

•   την χάραξη εθνικής φαρμακευτικής πολιτικής, τη ποιοτική ολοκλήρωση του ΕΣΥ, την αναβάθμιση του κράτους πρόνοιας

•  τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια και την λύση του Μακεδονικού προβλήματος με δημιουργικό συμβιβασμό

•   την αλληλέγγυα εμβάθυνση της Ενωμένης Ευρώπης

•  το στρατηγικό σχέδιο δίκαιης  ανάπτυξης με αξιοποίηση του χαρισματικού ανθρώπινου δυναμικού…

Η απάντηση πρέπει να είναι έμπρακτη. Τις συζητήσεις, όπως αυτή του Ζάππειου, οφείλουμε να τις πυκνώσουμε και να τις κάνουμε συγκεκριμένες πολιτικές συγκλίσεις, που ούτως ή άλλως προωθούνται στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ - ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΕΠΕΚΕ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ