Ζητήματα δικαιοσύνης - Η αυτόφωρη διαδικασία στα αδικήματα του τύπου

Επιμέλεια: Σωκράτης Τσαγκαδόπουλος

Επανήλθε στην επικαιρότητα η διάταξη της παραγράφου 3 τον άρθρον 242 Κ.Πολ.Δ. πού αναφέρεται στην αυτόφωρη διαδικασία για αδικήματα που διαπράττονται δια τον τύπον, εξαιτίας της έγκλησης τον κ. Καμένου κατά τριών δημοσιογράφων της εφημερίδας «Φιλελεύθερος»...

Οι μόνοι που προσέγγισαν το ζήτημα αυτό με επιστημονική τεκμηρίωση διαχρονικά είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Αντώνιος Μανιτάκης, αμφότεροι καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου.

Τα αδικήματα περί τύπου θεωρούνταν από το προϊσχύσαν Σύνταγμα τον 1975 ως πάντοτε αυτόφωρα.

'Ομως η σχετική διάταξη απαλείφτηκε με την αναθεώρηση τον Συντάγματος το 2001.

Παρέμεινε όμως η σχετική ρύθμιση, ως είχε, στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Ο κοινός νομοθέτης, «ξέχασε» φαίνεται να την απαλείψει.

Διατηρήθηκε, έτσι, στην κοινή νομοθεσία πέρα από κάθε νομική λογική, μια διάταξη που ο αναθεωρητικός νομοθέτης έκρινε ανελεύθερη και ως μη εναρμονιζομένη με τον φιλελεύθερο και δημοκρατικό χαρακτήρα της συνταγματικής μας τάξης και κυρίως με την ευρωπαϊκή δημόσια τάξη και τη Νομολογία τον Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων που Θεωρεί την ελευθερία τον τύπον ως την πλέον θεμελιώδη ελευθερία σε μια δημοκρατική κοινωνία, όπως τονίζει ο καθηγητής κ. Μανιτάκης.

Βρισκόμαστε στο εξής νομικό παράδοξο.
Ο συντακτικός νομοθέτης να θεωρεί ως κατακριτέα την κρινομένη διάταξη ότι «τα αδικήματα περί τύπον είναι πάντοτε αυτόφωρα» και ο κοινός νομοθέτης αγνοώντας προκλητικά την ρητά εκφρασμένη βούληση τον συντακτικού Νομοθέτη να τη διατηρεί σε ισχύ.

Αυτό, όμως, που αρνείται να πράξει ο κοινός νομοθέτης οφείλει και πάντως μπορεί να διορθώσει ο Δικαστής, ασκώντας έλεγχο της συνταγματικότητας των Νόμων.

Περαιτέρω, η αντιμετώπιση μιας ολόκληρης κατηγορίας αδικημάτων ως εγκλημάτων διαρκείας πρέπει να αιτιολογείται και μάλιστα ειδικά. Ο περιορισμός της ελευθερίας εδώ, είναι εκτός πάσης αμφιβολίας, υπέρμετρος, αδικαιολόγητος και για την συνταγματική μας τάξη αυθαίρετος.

Ο καθηγητής κ. Μανιτάκης τονίζει πως η επίμαχη διάταξη αποτελεί ένα απολίθωμα τον παρελθόντος, που έχει ρητά αποδοκιμάσει ο αναθεωρητικός νομοθέτης τον 2001 και που επιτρέπει περιορισμούς και προσβολές στην ελευθερία του τύπου, που δεν συνάδουν με τις
ισχύουσες συνταγματικές διατάξεις, ούτε με τη σχετική νομολογία του Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

 Όσοι αλαλάζουν τον τελευταίο καιρό και χύνουν τόνους δάκρυα υπερασπιζόμενοι την ελευθερία του τύπον, μπορούν εύκολα με νομοθετική παρέμβαση να λύσουν το Θέμα εντός της Βουλής, κάτι, που κατά περίεργο τρόπο, δεν έγινε επί 17 ολόκληρα χρόνια.

Άλλωστε πεδίο λαμπρό άνοιξαν α κ. Λοβέρδος και οι βουλευτές τον Ποταμιού, που ζητούν την κατάργηση της σχετικής διάταξης. Επί του παρόντος ο Υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε πως το ζήτημα αυτό Θα συζητηθεί με την αναθεώρηση των Κωδίκων, η οποία καρκινοβατεί τουλάχιστον επί δεκαετία.

Από την εκπομπή : «ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ»