Από τη γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου «αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση της Σωτηρίας του ανθρώπου»

Για άλλη μία χρονιά αγαπητοί μου αδελφοί φτάνουμε σε αυτή την ευλογημένη μέρα για να γιορτάσουμε τη μεγάλη γιορτή της πίστεώς μας, τη γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, το απολυτίκιο της οποίας αρχίζει ως εξής: «Ἡ Γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαρὰ ἐμήνυσεν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ». Γιατί η Γέννηση της Παναγίας έδωσε χαρά σε όλη την οικουμένη; Για να το κατανοήσουμε περισσότερο πρέπει να πάμε πολύ πίσω. Να πάμε τότε που ο Θεός έπλασε τους ανθρώπους, που έπλασε τους Πρωτόπλαστους, τον Αδάμ και την Εύα.

Όταν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, τον έβαλε να ζήσει στην αιώνια μακαριότητα. Να ζήσει κοντά του και να απολαμβάνει τα αιώνια αγαθά. Όμως ο άνθρωπος με τη συνεργία του πονηρού, όπως όλοι ξέρουμε, παρήκουσε τις εντολές του Θεού και έτσι έφυγε από κοντά από το Θεό, και από τη μακαριότητα για την οποία μας είχε πλάσει ο Θεός.

Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε για τον άνθρωπο μία πορεία μέσα στη γη, με πόνο και με κόπο μέχρις ότου ο Θεός -επειδή αγαπούσε πολύ τον άνθρωπο και σε καμία απολύτως περίπτωση δεν θα τον άφηνε να βρίσκεται στην πτώση- έκανε ένα σχέδιο, μιλώντας ανθρωπομορφολογικά. Αυτό το σχέδιο ονομάζεται «σχέδιο της Θείας Οικονομίας» έτσι ώστε να σώσει ο Θεός τον άνθρωπο. Και ποιο ήταν το σχέδιο της Θείας Οικονομίας; Ήταν το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος του Θεού να γίνει άνθρωπος, να λάβει την ανθρώπινη σάρκα, να θέωση την ανθρώπινη φύση, έτσι ώστε να τον αποκαταστήσει μέσα στη θέωση.

Έτσι, λοιπόν, πέρασαν χιλιάδες χρόνια, αιώνες και ο Θεός προετοίμαζε όλους αυτούς τους αιώνες το ανθρώπινο γένος με τους προφήτες, με τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης έως ότου έρθει η στιγμή για να πραγματοποιήσει το σχέδιο της Σωτηρίας του ανθρώπου.

Και φτάνει η ώρα όπου η ανθρώπινη φύση δίνει τον άνθρωπο για να εκτελεστεί αυτό το σχέδιο. Και ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Η Υπεραγία Θεοτόκος.

Για να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι κάτι συμβαίνει εδώ, δεν μπορούσε να γίνει ένα τυχαίο κορίτσι η Παναγία μας και να γίνει η μητέρα του Θεού. Δεν θα μπορούσε να είναι τυχαίο, δεν θα το καταλάβαινε κανείς. Έτσι, λοιπόν, οι δύο γονείς της Παναγίας μας, ο Ιωακείμ και η Άννα, δεν είχαν τέκνα, έφτασαν σε μεγάλη ηλικία που δεν μπορεί πλέον να τεκνοποιήσει ο άνθρωπος. Και η Άννα, έχοντας το στίγμα της στείρας, για την εποχή εκείνη, συλλαμβάνει τη Θεοτόκο σε μεγάλο γήρας.

Αυτό για το ανθρώπινο γένος και τη σκέψη ειδικά της εποχής εκείνης, ήταν κάτι παράδοξο. Έτσι, λοιπόν, γεννάται η Θεοτόκος και από αυτή τη στιγμή, από τη γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς με μία πολύ όμορφη φράση «αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση της Σωτηρίας του ανθρώπου». Και χρησιμοποιεί μία πολύ όμορφη εικόνα. Λέει πως «όπως ένα δέντρο έχει τη ρίζα, τα στελέχη, τα κλαδιά, τους ανθούς και τους καρπούς, έτσι και η εορτή της Υπεραγίας Θεοτόκου, η Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι η ρίζα για όλες τις υπόλοιπες εορτές».

Ρίζα είναι η γέννηση, μετά τη γέννηση γιορτάζουμε τα Εισόδια, μετά τα Εισόδια έχουμε τον Ευαγγελισμό, μετά τον Ευαγγελισμό της Παναγίας μας γεννάται ο Χριστός, έχουμε τη γέννηση του Χριστού, μετά τη γέννηση έχουμε τη βάπτιση, μετά τη βάπτιση του Χριστού μας ακολουθούν τα θαύματα τα οποία έκανε, μετά τα θαύματα ακολουθεί ο Σταυρός, η Ανάσταση, η Ανάληψη, και στο τέλος -ο τελευταίος καρπός- είναι η Πεντηκοστή, η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος μέσα στον κόσμο που διακρατεί όλους.

Έτσι, λοιπόν, για αυτό η Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου «χαρὰ ἐμήνυσεν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ».

Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τη Σωτηρία μας, και να ζήσουμε όλα αυτά τα γεγονότα τα οποία έζησε ο Χριστός, αλλά και εμείς μέσα από την ιστορία. Και δεν είναι τυχαίο ότι η Γέννηση της Θεοτόκου εορτάζεται στις 8 Σεπτεμβρίου. Για την Εκκλησία μας το έτος αρχίζει από την 1η Σεπτεμβρίου. Τότε αρχίζει το εκκλησιαστικό έτος. Έτσι, λοιπόν, αρχίζουμε με τη γέννηση της Παναγίας μας, ώστε να μας δώσει το έναυσμα για να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε μέχρι του χρόνου στις 31 Αυγούστου, την ιστορία και τα γεγονότα του Κυρίου μέσα στην εκκλησία.

Εύχομαι, λοιπόν, και εμείς μέσα στην ιστορία που ζούμε να γίνουν ως πραγματική ζωή μας όχι τα γεγονότα τα πολιτικά, τα ιστορικά, τα κοινωνικά που θα μας τύχουν, αλλά να μπορέσουμε πρώτα να βάλουμε τα γεγονότα της Σωτηρίας μας και μετά να έρθουν όλα τα άλλα. Πρώτα να ακολουθήσουμε και να βιώσουμε τα γεγονότα αυτά της Θείας Οικονομίας μέσα από τις εορτές τις δεσποτικές, τις θεομητορικές και όλων των Αγίων μας.

Χρόνια πολλά και ευλογημένα.

Η Παναγία να ευλογεί όλους μας.