Χριστούγεννα η γιορτή των εναλλαγών, η γιορτή της χαρμολύπης και της νοσταλγίας. Όσοι εφηύραν τον Αη Βασίλη, δημιουργώντας το απόλυτο matrix ευδαιμονίας για τα παιδιά του κόσμου, δεν προέβλεψαν με ποιο τρόπο θα τα καθησύχαζαν όταν τα ίδια τα παιδιά θα συνειδητοποιούσαν την πλεκτάνη. Μούφα ο ¶γιος της coca cola, γιοκ και τα δώρα.
Η ξενέρα από την ανυπαρξία του "¶η" έρχεται να αναπληρωθεί από την τεράστια και ζεστή αγκαλιά του παππού και της γιαγιάς. Νέα δώρα, παιχνίδια, αγκαλιές, χαρές, όλοι ικανοποιημένοι.
Κι ύστερα έρχονται τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς εκείνον, εκείνη. "Τι γίνεται τώρα; Μαμά εξήγησέ μου σε παρακαλώ, γιατί δεν είμαστε όλοι στο τραπέζι, μπαμπά κάνε κάτι, εσύ δίνεις λύση σε όλα".
Ποια λόγια μπορούν να παρηγορήσουν και να δώσουν εξήγηση για το αδειανό τραπέζι; Για τα λιγότερα πιάτα; Ποια Χριστούγεννα μπορούν να γιορταστούν ξανά;
Κι όταν αυτά τα πιάτα ανήκουν σε βλαστάρια, σε νέα παιδιά, όταν μάλιστα αυτά τα παιδιά τα έχουν δολοφονήσει εν ψυχρώ χωρίς να έχει αποδοθεί δικαιοσύνη δύο χρόνια μετά; Ποιος; Ποιος θα δώσει την εξήγηση; Θεέ μου εξοργίζομαι, κραυγάζω, Θεέ μου ΓΙΑΤΙ;
Σκέφτηκα να στείλω ευχές στους φίλους μου, τον Νίκο και τον Δημήτρη, ευχές για το νέο έτος. Δεν έχω λόγια. Τα μόνα που έχω είναι θλίψη και οργή.
Αποφάσισα ζωγραφίσω μία ηλεκτρονική κάρτα, να τους τη στείλω και να τη δημοσιεύσω για να διαδοθεί από όλον τον κόσμο.
ΤΟ 2025 ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ - ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΑΝΟΧΗ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΚΥΛΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΣΑΣ
|