Τη αυτή ημέρα… - Γράφει ο Δημήτρης Κ. Νούλας

«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος
λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση……»

(Οδυσσέας Ελύτης, «Ο ήλιος ο ηλιάτορας»)

Δεν χάλασε πια και ο κόσμος να δεχτούμε ότι μια ημέρα για να κρατηθεί η ελπίδα στην ζωή μας, είναι η μέρα των Χριστουγέννων...

Αν υπάρχει μια μέρα που συμβολίζει την αλληλεγγύη, τη στοργή, τη φιλία, την προσμονή για ένα καλύτερο αύριο, την αγάπη, μια μέρα που την αποζητάμε για επιστρέψουμε στις μυρωδιές του πατρικού μας σπιτιού, μια μέρα για να δούμε τον κόσμο με τα μάτια των παιδικών μας χρόνων, αν είναι μια μέρα που μπαίνει στο σπιτικό μας η Βηθλεέμ η πόλη, είναι η μέρα των Χριστουγέννων.

Όμως, την αποδοχή αυτής της Χριστουγεννιάτικης μέρας οι ηγέτες του αιώνος τούτου, μην κάνουν το λάθος να την ονειρευτούν σαν να ήταν κάποια άνευ όρων παράδοσή μας.

Η μέρα αυτή αφορά εμάς, τους φίλους μας, τους ανθρώπους μας, δηλαδή τον κόσμο όλο. Τους άλλους, τους ατσαλάκωτους τους ξέρουμε. Ξέρουμε ότι και πάλι θα ξεσαλώσουν. Ότι αυτή η μέρα, όσο θα διαρκεί το καθεστώς των σάπιων, θα μετατρέπεται πάντα σε πανηγύρι από τους εμπόρους των Ναών. Κορνίζα «φιλανθρωπίας» από τους βιαστές της πίστης. Αφορμή ξινής πόζας για τους Φαρισαίους του κορβανά. Η παρουσία τους ανθός κίβδηλων μηνυμάτων.

Θα μας πουλήσουν, πάλι, μασκαρεμένοι τη χαρά, την αισιοδοξία, την ευαισθησία, την κατάνυξή τους… Θα παρουσιαστούν οι εξαίρετοι χαρισματικοί να κλίνουν γόνυ ευλάβειας. Το ξέρουμε. Τα Χριστούγεννα είναι μια ακόμα ευκαιρία για τους σαλτιμπάγκους να γεμίσουν τον τόπο με τα λιβανίσματα του… εαυτού τους. Θα φορέσουν το χαμόγελο της colgate για να επιδοθούν στο τίποτα που εκπροσωπούν. Εταίροι κοινωνικής ευθύνης του τσάι και συμπάθεια.

Όσο για τις κυρίες της φιλοπτώχου και τις μαϊντανούς πρέσβειρες καλής θέλησης, θα μας δείξουν ξανά πόσο συμπάσχουν με τους πεινασμένους τους απόκληρους και άστεγους στα συσσίτια. Συνδράμουν με συνολάκια ζηλευτά να τονίζουν την κάλπικη συμπεριφορά στα καλλιστεία της μίζερης ζωής τους.

Αλλά αυτά είναι τα δικά τους Χριστούγεννα. Έτσι τα γιορτάζουν στο Ναό τους.

Εκεί που οι έννοιες τιμή, φιλότιμο, αξιοπρέπεια, έχουν προ πολλού αντικατασταθεί από τη θλιβερή τους φιγούρα να ξεροσταλιάζει για μια τηλεοπτική και διαδικτυακή αξιολόγηση.

Τα δικά τους Χριστούγεννα δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά μας. Στα δικά μας η προσδοκία διαβαίνει αντάμα με την ελπίδα. Τα δικά μας Χριστούγεννα είναι μια αιώνια αλυσίδα από ελπίδες.

Αλλά η γέννηση θα έρθει. Θα έρθει όπως έρχεται το ροδαλό φως μέσα από το πιο βαθύ σκοτάδι. Δεν χρειαζόμαστε προφήτες για να το ξέρουμε. Έχουμε Αυτόν που….. εκεί καθώς μιλάμε θα έρθει … «γιατί, βέβαια, Θεέ μου, κάπου υπάρχει ένας κόσμος καλύτερος…». Κι έχουμε εσένα με το μέρος μας, για να τον φτιάξουμε!

Δημήτρης Κ. Νούλας