ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία: Αιχμηρή επανεκκίνηση του προσυνεδριακού διαλόγου

Μερικές σκέψεις:

1. Ορισμένα ζητήματα είναι αυτονόητα. Θέλουμε όλοι, όπως δηλώνει ο Παύλος, «να τους νικήσουμε» (ΝΔ - νεοφιλελεύθερο μπλοκ) και να τεκμηριώσουμε την αναγκαιότητα για την εναλλακτική προοδευτική διακυβέρνηση. Θεωρούμε όλοι χαρισματικό ηγέτη, αδιαμφισβήτητο «αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα, που ήταν ο μόνος ηγέτης της Αριστεράς που την κρίσιμη στιγμή είπε το να πάμε να κυβερνήσουμε και φτάσαμε στο 36,5%...». Θέλουμε όλοι «ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα» που βρίσκεται στη τελική φάση της κατάρτισης και δημοσιοποίησής του απο την Επιτροπή Προγράμματος. Θέλουμε όλοι «άλλο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, που να μην επαναλαμβάνει μόνον τη στήριξη των φτωχών αλλά και τη σοβαρή στήριξη των μικρομεσαίων, αποσπώντας ταυτόχρονα πλούτο και ισχύ απο αυτούς που έχουν τα πολλά...».

2. Δεν συμφωνώ με τον Παύλο ότι «το ηθικό πλεονέκτημα το έχουμε έτσι κι αλλιώς, το αποδείξαμε και δεν χρειάζεται να το διαφημίζουμε». Συμφωνώ με την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα (συνέντευξη στο «ΕΘΝΟΣ» 5/7/2020) ότι «η ηθική της Αριστεράς και των ανθρώπων της είναι το μεγάλο μας πλεονέκτημα απέναντι σε ένα παλιό πολιτικό σύστημα που χρεωκόπησε τη χώρα και σε ένα πολιτικό προσωπικό που έχει κριθεί για το ήθος του. Τα δικά μας στελέχη κρίνονται - και ορθά - πολύ πιο αυστηρά. Είναι δημόσια πρόσωπα. Κρίνονται διαρκώς...». Συμφωνώ και με τις διαπιστώσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι «το ηθικό πλεονέκτημα είναι κάτι που πρέπει να αποδεικνύουμε κάθε μέρα», «για την Αριστερά ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα», «χρειαζόμαστε ένα Κόμμα που υπερασπίζεται αξίες ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες».

3. Ο Παύλος δηλώνει ότι θέλει «μια Τράπεζα να περάσει στον έλεγχο του Δημοσίου, να φύγει ο Στουρνάρας απο τη ΤτΕ, να αντιστραφεί το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων...». Έχω τη γνώμη ότι στο Συνέδριο θα καταλήξουμε στα ζητήματα αυτά. Συμφωνώ με την επισήμανση του Ευκλείδη ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ οφείλει να φτιάξει μια σύγχρονη ριζοσπαστική πρόταση, ηγεμονική σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες που θα βλέπουν τα συμφέροντά τους να εκπροσωπούνται και θα βλέπουν τον εαυτό τους ως διαμορφωτές της...».

4. Ο Ευκλείδης στο επίμαχο ζήτημα της διάκρισης εξουσιών και του ελέγχου των «αρμών της εξουσίας» διευκρινίζει ότι «δεν γίνεται να νικήσεις τον αντίπαλο χρησιμοποιώντας τα εργαλεία του, παίζοντας στο γήπεδό του...» και συνεχίζει «είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός αντιμετωπίζεται με κατάληψη στους θεσμούς, να κάνουμε δηλαδή ότι κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το λεγόμενο επιτελικό (γαλάζιο) κράτος...». Ο Παύλος εξηγεί ότι θέλει «ένα κράτος που θα είναι επιτελικό, γιατί θα κάνει μόνον 4 δουλειές... και δεν θα συνεχίσει να κάνει ότι κάνει ένα διεφθαρμένο και πελατειακό κράτος που έχει φτιαχτεί εδώ και 70 χρόνια...» και προσθέτει ότι «έτσι θα ελεγχθούν και θα σπάσουν οι αρμοί της εξουσίας...». Σημαντικές και οι δύο προσεγγίσεις, όταν διευκρινίζουν τι εννοούμε ως εκδημοκρατισμό του κράτους - της δημόσιας διοίκησης - της λειτουργίας της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ, ως πολιτικό έλεγχο και όχι ως κατάληψη των αρμών της εξουσίας.

5. Η συνέντευξη του Ευκλείδη και οι απόψεις του Παύλου δεν συνηγορούν στη δικαίωση δημοσιευμάτων περί «προσυνεδριακών κλυδωνισμών» ή «προσυνεδριακών συγκρούσεων των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ». Η γνώμη μου είναι ότι πρόκειται για πολύ ενδιαφέρουσες σκέψεις, αιχμηρές, διαφορετικές - αλλά και με κοινές στοχεύσεις, που μας κάνουν να αισιοδοξούμε για ένα ζωηρό και δημιουργικό προσυνεδριακό διάλογο για το Κόμμα που θέλουμε, τις άμεσες και στρατηγικές επιδιώξεις του.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ - ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ