Συγκίνησε με το ποίημά της η μαθήτρια Αλεξάνδρα Καράτζιου

που έχουμε διακρίνει σε άλλες εκδηλώσεις της πόλης μας, συγκίνησε τους συμμαθητές και τους καθηγητές της με τα παρακρατώ λόγια ψυχής.

Ξέρω πως έχουν τελειώσει τ' αληθινά ποιήματα...
εκείνα που ηρωικά δόξαζαν εκείνους...
Εκείνους που τους οφείλουμε κάθε στιγμή απ’ την ύπαρξή μας.
Άνθρωποι δίχως επιλογή!
Μα εγώ δεν ξέρω την αλήθεια. Ούτε κι εσείς!
Κι ίσως το μόνο που μπορώ να πω
είναι ότι θέλω να μάθω...
Πόσο μεγάλο ήταν το πάθος τους για ελευθερία...
Ελευθερία μια λέξη που με ανατριχιάζει!
Εμένα! που φαινομενικά είμαι ελεύθερη!
Μάλλον γι’ αυτούς η ελευθερία
ήταν κάτι παραπάνω από επιθυμία...
Ήταν όλα όσα επέλεξαν να ζήσουν.
Όσα ‘φτιάχναν κι όσα χαλούσαν...
Όλα όσα έχουν γράψει ιστορία...
Μα όχι. Ακόμη δεν ξέρω... φοβάμαι τις σκέψεις μου...
Ξαφνικά σταματώ να σκέφτομαι...
Στ’ αλήθεια είμαι τόσο τυχερή;
Υπάρχω μόνο και μόνο επειδή κάποιοι
δε φοβήθηκαν το θάνατο;
Πάλευαν για ένα αύριο που τελικά δε ‘ζήσαν!
Δάκρυσα... Πράγματι υπήρχαν εκείνοι όπως κι εγώ τώρα.
Τους είχε ερωτευθεί ο θάνατος κι αυτοί συνέχιζαν
να φλερτάρουν μ’ αυτόν πολεμώντας...
Για το χώμα μιας πατρίδας... για κάθε αύριο
ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Αλεξάνδρα Καράτζιου