Όταν η προπαγάνδα γίνεται αυτοσκοπός - Στέλνει ο Γιώργος Βαΐου [ΣΧΛ]

χρησιμοποιούνται φράσεις, εκφράσεις, σχόλια που σχεδόν όλες τις στιγμές ξεπερνούν τα όρια τις νομιμότητας παρουσιαζόμενες ως χαριτολογήματα.

Τώρα πλέον δεν μιλάμε για δημοσιογραφία άλλα για στοχευόμενη προπαγάνδα. Προπαγάνδα είπα και σκέφτηκα εκείνον τον Γερμανό, τον Γκαίμπελς που στις 27 Απριλίου 1930 ορίστηκε από τον Χίτλερ ως επικεφαλής της Προπαγάνδας του Ράιχ (Reichspropagandaleiter), αρμόδιος, δηλαδή, του NSDAP για τον Τύπο, τις κινηματογραφικές ταινίες, τη Ραδιοφωνία και την Εθνική Παιδεία. Ο Γκαίμπελς, ικανός να ξεσηκώνει και να οδηγεί τις μάζες, περιφρονούσε πάντα τους ακροατές του και έμενε έκπληκτος με το πόσο απλά μπορούσε να ασκηθεί έντονη επιρροή στους ανθρώπους γενικώς.

Στον πολιτικό λόγο, όταν η επιχειρηματολογία αντικαθίσταται από λέξεις με έννοιες τέτοιες που εμποδίζουν το λογικό έλεγχο παραπλανώντας ή εκφοβίζοντας τους δέκτες και παραποιώντας αξίες, τότε γίνεται προπαγάνδα. Η καθημερινή προπαγάνδα πετυχαίνει ευκολότερα το σκοπό της, αν δημιουργήσει καταστάσεις παροξυσμού και μαζικής υστερίας. Διότι ερεθίζει τα ανθρώπινα ένστικτα και αναμοχλεύει πάθη. Στην περίπτωση αυτή ο άνθρωπος γίνεται άβουλος και ανίκανος να σκεφτεί ψύχραιμα και ορθά.

Με δεδομένο ότι η ελευθερία σκέψης είναι η δυνατότητα, αλλά και το δικαίωμα, να σκέφτεται και να κρίνει ο άνθρωπος ανεπηρέαστα, θα τελειώσω το σημερινό άρθρο λέγοντας ότι: «Η πόρνη θα εγκαταλείψει έναν πελάτη που δεν έχει λεφτά, ο υπήκοος ένα βασιλιά που δεν μπορεί να τον υπερασπιστεί, τα πουλιά ένα δέντρο που δεν έχει καρπούς και οι μουσαφίρηδες ένα σπίτι όπου τα γεύματα έχουν τελειώσει.» (Τσανάκυα, 370-280 π.X.)