Ομιλίες του Προέδρου του ΚΕΘΕΑ, Χρίστου Χ. Λιάπη στο 4ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΚΑΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

Το συνέδριο, με τίτλο: “Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΟΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ” διεξήχθη, από 13 έως 16 Νοεμβρίου, διαδικτυακώς, λόγω των νέων περιορισμών που επιβάλλονται εξαιτίας της COVID-19.

Ο Δρ. Λιάπης έλαβε μέρος, το πρωί του Σαββάτου 14 Νοεμβρίου 2020 στην ψηφιακή Στρογγυλή Τράπεζα «Παιδιά εξαρτημένων γυναικών», πραγματοποιώντας εισήγηση με θέμα «Εμβρυϊκός εγκέφαλος, φλεγμονή και ψυχοτρόπα», ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας έδωσε διαδικτυακή, ωριαία, διάλεξη με θέμα: «Η διπλή διάγνωση στην ψύχωση»

Όπως υπογράμμισε, ανάμεσα στα άλλα, ο Δρ. Λιάπης:

«Η προγεννητική έκθεση σε κάπνισμα, αλκοόλ, κάνναβη και κοκκαϊνη μπορεί να αλλάξει τη φυσιολογική εμβρυϊκή ανάπτυξη απειλώντας τη μελλοντική ευζωία. Η Τετραϋδροκανναβινόλη είναι ικανή να ενεργοποιήσει τον CB1R (Υποδοχέας 1 των κανναβινοειδών), προκαλώντας ελλείμματα συνδεσιμότητας κατά την εμβρυϊκή εγκεφαλική ανάπτυξη, γεγονός που συνδέεται με αντίστοιχες γνωσιακές και συμπεριφορικές ανεπάρκειες (Scott-Goodwin et al. Reprod Toxicol. 2016).

H Τετραϋδροκανναβινόλη (THC) περνά τον εμβρυοπλακουντικό φραγμό, αν και η έκθεση του εμβρύου εμφανίζεται χαμηλότερη από αυτήν της μητέρας. Τα νευροαναπτυξιακά δεδομένα σε ανθρώπους και σε ζώα υποδηλώνουν πως η προγεννητική έκθεση σε THC μπορεί να οδηγήσει σε μεταγενέστερες υπολανθάνουσες αλλά εμμένουσες αλλαγές σε πεδία ανώτερων ψυχοδιανοητικών λειτουργιών. (Grant et al Pharmacol Ther. 2018).

Πολλές από τις επιδράσεις της προγεννητικής έκθεσης στην κοκκαϊνη προκαλούνται από αλλαγές στον κυτταρικό πολλαπλασιασμό, την κυτταρική μετανάστευση και διαφοροποίηση, καθώς και από μεταβολές στη δενδριτική ανάπτυξη. Η κοκκαϊνη προκαλέι μακράς διάρκειας γνωστικές και συμπεριφορικές αλλαγές, επηρεάζοντας επίσης την εμβρυοπλακουντική μονάδα. (Scott-Goodwin et al. Reprod Toxicol. 2016)».

Από τη διάλεξη για τη «Διπλή διάγνωση στην Ψύχωση» σημειώνονται οι αναφορές:

«Η κάνναβη λειτουργεί ως συνδυαστικός παράγοντας εκδήλωσης ψυχώσεως, αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης ψυχώσεως σε πληθυσμούς με συγκεκριμένες γενετικέςή περιβαλοντικέςευαλωτότητες (Parakh et al. Asian J Psychiatr. 2013).

Η χρήση κάνναβης συνδέεται επίσης με υποτροπή στα 2 πρώτα χρόνια από την εμφάνιση της Ψύχωσης (Schoeler et al Lancet Psychiatry 2016).

Φαίνεται πως περιοχές του Ραβδωτού Σώματος που ενέχονται στη σημασιοδότηση (salience) και στις διαδικασιες ανταμοιβής δυσλειτουργούν ως αποτέλεσμα τόσο των ψυχωτικών διαταραχών όσο και της χρήσεως καννάβεως. Η νευρωνική δικτύωση  του ραβδωτού σώματος μπορεί να είναι βασικής σημασίας για την απάντηση στη θεραπεία με αντιψυχωτικά. Προσδιορίζεται επίσης ο υψηλός επιπολασμός κατάχρησης ουσιών σε ασθενείς με ψυχωτικές ή συναισθηματικές διαταραχές, θέτοντας εύλογα το ερώτημα για το εάν η μία διαταραχή μπορεί να θεωρηθεί ως συνέπεια της άλλης.

Η αρχή της «αυτοΐασης» προτείνει πως η χρήση ουσιών καθοδηγείται από μία προσπάθεια του ατόμου να απαλύνει συγκεκριμένα ψυχικά συμπτώματα. Αυτή όμως η μονοδιάστατη αιτιώτητα δεν μπορεί πλήρως να υποστηριχθεί. Υπάρχουν περιπτώσεις κοκκαϊνοεξαρτημένων ασθενών που εμφάνισαν κοκκαϊνική ψύχωση με χαμηλά επίπεδα BDNF (νευροτροφικού παράγοντα του εγκεφάλου) τόσο αρχικώς όσο και μετά την ψυχωτική εκδήλωση (οπότε και ανιχνεύθηκε 50% μείωση των επιπέδων BDNF). Τέλος, η εξάρτηση από το αλκοόλ ή από όποια άλλη ψυχοτρόπο ουσία μπορεί να βαίνει παράλληλα με άλλες ασθένειες ή ψυχικές διατραχές, φωτίζοντας τη συνύπαρξη και την αμοιβαία αλληλεπίδραση δυσλειτουργιών που είναι τυπικές στις εξαρτητικές συμπεριφορές αλλά και σε άλλες ψυχικές παθήσεις».