ΟΙ ΑΓΙΟΙ 318 ΘΕΟΦΟΡΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ Α΄ ΕΝ ΝΙΚΑΙΑ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ~ του Μητροπολίτου Αὐλῶνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

«Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. 5, 14)

Ὅπως ἡ ὡραιότητα τοῦ οὐρανίου στερεώματος ποτέ δέν κουράζει μέ τίς λεπτές καί πολυποίκιλες ἀνταύγειες καί ἀποχρώσεις της, ἀλλά πάντοτε παραμένει τό μέγα τοῦ Σύμπαντος μυστήριο, ἔτσι καί τοῦ νοητοῦ στερεώματος τά πολύφωτα ἀστέρια, οἱ Ἅγιοι 318 θεοφόροι Πατέρες τῆς Α΄ ἐν Νικαίᾳ (325 μ.Χ.) Οἰκουμενικῆς Συνόδου, παραμένουν στήν ἀέναη ροή τοῦ χρόνου πηγή ἀνεξάντλητης πνευματικῆς ὡραιότητας καί μυστικῆς γοητείας.

Ὑψώθηκαν ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό καί μέ τήν ὕψωσή τους αὐτή ἀνέβασαν τόν κόσμο στόν Θεό. Γι’ αὐτό εἶναι πνευματικοί φάροι, ὁρόσημα τῆς Χάρης, τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ. Ἄς γονατίσουμε ὑπαρξιακά ἐνώπιόν τους, γιατί ἔχουν νά μᾶς διδάξουν πολλά. Οἱ ἅγιοι 318 θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι:

Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι αὐτόφωτος. Πηγή τοῦ πνευματικοῦ του φωτός εἶναι ὁ αἰώνιος Θεός. Ὁ ἀνθρώπινος λόγος, χωρίς τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ, εἶναι χλωμός, ἀδύνατος καί πενιχρός, γι’ αὐτό καί δέν μπορεῖ νά φωτίσει τά κολοσιαῖα ὑπαρξιακά προβλήματα τῆς ζωῆς, τά ὁποῖα θά ἔμεναν ἄλυτα δίχως τό φῶς τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Χριστός «φῶς εἰς τόν κόσμον ἐλήλυθεν» (Ἰωάν. 3, 19). Καί τό φῶς Του αὐτό δέν εἶναι ἀόριστο, εἶναι συγκεκριμένο. Εἶναι τό Εὐαγγέλιό Του! Εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος πού ἔμεινε μετά τήν Ἀνάληψή Του παρών στήν Ἐκκλησία «ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι». Αὐτό τό θεῖο Φῶς, τόν Ἰησοῦ Χριστό, δέχθηκαν οἱ ἅγιοι 318 θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν οἱ πνευματικοί καθρέφτες πού Τό διέθλασαν στόν κόσμο.

Ἔγιναν οἱ στῦλοι καί οἱ πύργοι τῆς Ἐκκλησίας· ἔγιναν τό ἀληθινό φῶς τοῦ κόσμου. Ἔγιναν ὁδοδεῖχτες καί ὄχι ἀνεμοδεῖχτες, ὅταν δογμάτισαν, ὁριοθετώντας στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο τήν Ἀλήθεια, τόν Ἰησοῦ Χριστό, διατυπώνοντας τά ἑφτά (07) πρῶτα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.

Ὁ ἅγιος Πενταπόλεως Νεκτάριος εἶπε σέ μία δόκιμη ἀδελφή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος στήν Αἴγινα τά ἑξῆς: Παιδί μου πήγαινε στήν Ἐκκλησία καί χωρίς νά ἀνάψεις κάποιο φῶς, γιατί εἶχε βραδιάσει, φέρε μου ἀπό τό Ἀναλόγιο τό τάδε βιβλίο. Εκείνη, φυσικό ἦταν νά μήν τό βρεῖ λόγῳ τοῦ σκοταδιοῦ, τοῦ εἶπε: Γέροντα, δέν τό βρῆκα, γιατί δέν ἔβλεπα. Καί τότε ὁ μέγας ἐκεῖνος ἅγιος μίλησε σέ αὐτές γιά τή θεία φώτιση!

Καμμία ἀλήθεια τῆς πίστεως δέν εἶναι δυνατή χωρίς τό φῶς τοῦ Θεανθρώπου, γιατί, ὅπως ὑπογραμμίζει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἡ ἁμαρτία «σκοτοῖ τόν λογισμόν καί ἀμαυροῖ τήν διάννοιαν». Ἐάν τό φῶς τοῦ ἥλιου ἤ τό τεχνητό φῶς μᾶς διασώζει ἀπό ταλαιπωρίες καί περιπέτειες, ἐάν τό φῶς τοῦ λύχνου μᾶς ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στόν δρόμο μας, τό πνευματικό φῶς εἶναι ἐκεῖνο πού δίνει νόημα καί σκοπό στήν ζωή μας.

Ἔχει πάρα πολύ σοφά εἰπωθεῖ· ζοῦμε σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ἄνθρωποι ἐπιτήδειοι σέ τέτοια, ἔχουν ἀλλάξει τίς τιμές ἀπό τήν «βιτρίνα» τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Στά πολύτιμα πράγματα ἔχουν βάλει φθηνές τιμές καί στά ἀσήμαντα ἀκριβές τιμές. Τό πρόβλημα, ὅμως, εἶναι:

Ἡ γλώσσα τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἡ γλώσσα τῆς πίστης, εἶναι μυστική. Δέν διαβάζεται μέ τά μάτια, ἀλλά μέ τήν ψυχή. Γι’ αὐτό ὁ ἄνθρωπος θά πρέπει, πάντοτε, νά ζητάει τήν συνδρομή τῆς θείας Χάρης μέ τά θεοποιά μυστήρια. Μέ τήν χειραγώγηση τῶν ἁγίων Πατέρων, μέ τήν ταπείνωση, τήν προσευχή, διότι ὁ Κύριος, σέ ‘κείνους πού ἀφήνουν ἐλεύθερους τούς ἑαυτούς τους στή Χάρη Του, χαρίζει «νοῦν Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 2, 16).

Οἱ ἅγιοι 318 θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, πρίν μιλήσουν γιά τόν Θεό στούς ἀνθρώπους, εἶχαν μιλήσει οἱ ἴδιοι μαζί Του, γι’ αὐτό καί τά λόγια τους καί τά ἔργα τους εἶναι ἀθάνατα! Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό φῶς καί οἱ χριστιανοί οἱ καλεσμένοι σέ αὐτό τό φῶς, οἱ φωτισμένοι ἀπό αὐτό τό φῶς, τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του, γι’ αὐτό καί ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων 318 θεοφόρων Πατέρων τῆς ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἶναι, ἀκριβῶς, μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου.

Ἄς ἀκολουθήσουμε τούς ἁγίους 318 Πατέρες καί ὡς πρός τήν πίστη-διδασκαλία τους καί ὡς πρός τά ἔργα τους καί, εἴθε, ὡς πρός τήν ἀγιότητά τους. Καί τοῦτο γιατί τά δικά μας «εἶναι ὅλα ἀξιομνημόνευτα ὄχι ὅμως καί ὅλα ἀξιομίμητα». Μή, πρός Θεοῦ, οἱ ἱερεῖς, κυρίως, δώσουμε τήν ἐντύπωση στόν λαό μας ὅτι δέν πιστεύουμε· προσωπικά δέν ἀποδέχομαι αὐτή τήν κατηγορία. Πιστεύουμε, ἀλλά, δυστυχῶς, ἔχουμε χάσει τόν δρόμο μας.

Μέ τήν ἐπίκληση τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ, τίς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας 318 θεοφόρων Πατέρων, ἐφόσον τίς ἐπεζητοῦμε καί τίς ὑπολογίζουμε καί τήν δική μας ἀταλάντευτη θέση, ὅλα θά πᾶνε καλά. Ἀρκεῖ νά τό θέλουμε!! Παρεκτός καί ἄν συμβεῖ αὐτό πού ἔχει λεχθεῖ γιά κάποιον βασιλιά πού ἤθελε ὁ ἀξιότερος γιός του νά τόν διαδεχθεῖ. Ἔδωσε στόν καθένα ἀπό μία ἄδεια ἀποθήκη καί τούς εἶπε νά τή γεμίσει μέ ὅ,τι ὁ καθένας τους ἤθελε. Ὁ ἕνας τή γέμισε μέ μπάλες ἀπό ἄχυρο· ὁ ἄλλος κρέμασε στή μέση μία λάμπα καί φωτίσθηκε ὅλη ἡ ἀποθήκη. Ἐμεῖς τί θά ἐπιλέγαμε; Τά ἄχυρα ἤ τό φῶς; Ἄς ἀπαντήσει ὁ καθένας μας μέ εἰλικρίνεια…