Ο Χρίστος Λιάπης για την απώλεια του Μανούσου Βολουδάκη

Έφυγε ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Τον Μανούσο Βολουδάκη είχα την τιμή και τη χαρά να τον γνωρίσω από κοντά τον Ιούλιο του 2021, στο βουλευτικό του γραφείο στα Χανιά για να τον ενημερώσω για τις δράσεις, τα ζητήματα και τις προοπτικές ανάπτυξης του ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ στην Κρήτη, το οποίο επισκεπτόμουν με την ιδιότητα του Προέδρου. 

Τίποτα δεν προμήνυε το πόσο κοντά θα ήταν ο πικρός καιρός της αδόκητης  απώλειάς του. Έδωσε τη μάχη με την αρρώστια με την ίδια δύναμη, κουράγιο και αλύγιστη αντοχή που χαρακτήριζαν και τους πολιτικούς του αγώνες για το καλό των συμπολιτών του. 

Η έμφυτη αξιοπρέπειά του, το γνήσιο ενδιαφέρον του για τους συνανθρώπους μας που δίνουν τη μάχη της απεξάρτησης και οι ξεχωριστές πολιτικές και ανθρώπινες αρετές του, ομολογώ πως με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή ενώ είναι βέβαιο πως θα λείψουν από ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο, τα χαρακτηριστικά αυτά, σπανίζουν και το οποίο είναι πλέον ακόμη φτωχότερο χωρίς τον Μανούσο Βολουδάκη. 

Εύχομαι θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του, αποχαιρετώντας τον με δύο στίχους του, επίσης, κρητικού Νίκου Καζαντζάκη, από την «Οδύσσεια»: «…αρετή δεν είναι πιο μεγάλη, σαν όντας λέει το χώμα ναι και εσύ με οργή του κράζεις όχι….κελάηδημα η ζωή και ο θάνατος και το πουλί είναι ο νους μας….»