Με κρατική ευθύνη αφήνεται έκθετος ο λαός στη δίνη της πανδημίας - Του Σωτήρη Σωτηρόπουλου*

600 θετικά κρούσματα προστίθενται στα Τρίκαλα, στα χιλιάδες πλέον των προηγούμενων ημερών στο νομό μας, ενώ 3.357 προστίθενται στα στις δεκάδες χιλιάδων στη Θεσσαλία, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, που αφήνει εκτεθειμένο σε κίνδυνο το λαό της περιοχής μας.

Αναπόφευκτη συνέπεια του βασικού γνώμονα της κυβερνητικής διαχείρισης: να μη θιχθούν στο ελάχιστο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων -να συνεχίζει η υγεία να εμπορευματοποιείται με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα- η προστασία να είναι θέμα ατομικής ευθύνης, τόσο μεγαλύτερη όσο και η τσέπη του καθενός.

Τα τραγικά παραδείγματα από τα Τρίκαλα αλλά και όλη την περιοχή Θεσσαλίας επιβεβαιώνουν το βασικό κανόνα της συνολικής κρατικής ευθύνης για το έγκλημα σε βάρος της υγείας του λαού:

● Οι μεγάλοι χώροι δουλειάς μένουν ανοχύρωτοι, μετατρέπονται σε εστίες μόλυνσης, χωρίς κανένα ουσιαστικά μέτρο προστασίας των εργαζομένων, αφού τα υγειονομικά πρωτόκολλα γίνονται κάθε φορά λάστιχο -όπως πχ το αίσχος της 5νθήμερης καραντίνας ειδικά στους εργαζόμενους- για να είναι πλήρως προσαρμοσμένα στη “λειτουργία της οικονομίας”, προκειμένου να μη διαταραχθεί και να συνεχίζεται ακάθεκτη η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

● Ο λαός στις μεγάλες πόλεις, στις συνοικίες τους, στις κωμοπόλεις της Θεσσαλίας σέρνεται στις ατέλειωτες ουρές των ελάχιστων μονάδων του ΕΟΔΥ (π.χ. σε 2 σταθερά σημεία στα Τρίκαλα & 1 σημείο στην Καλαμπάκα). Κάτοικοι και ασθενείς των χωριών να μετακινούνται πολλά χιλιόμετρα προσπαθώντας να κάνουν τεστ, εξαιτίας της υποβάθμισης εως και εγκατάλειψης των περιφερειακών ιατρείων και Κέντρων Υγείας στην ύπαιθρο. Να αναγκάζεται ο λαός να οδηγείται στις πόρτες των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων και των φαρμακείων για μοριακά και rapid τεστ, μετρώντας τ’ απομεινάρια από το τσακισμένο του εισόδημα για να πληρώσει.

● Ενώ αναδεικνύεται κάθε μέρα και πιο έντονα η αναγκαιότητα εμβολιαστικού σχεδιασμού που να περιλαμβάνει συνδυασμένα μέτρα προσωποποιημένης ενημέρωσης, παρακολούθησης του πληθυσμού, προληπτικές εξετάσεις και ουσιαστική φαρμακοεπαγρύπνηση, όλα αυτά εξαντλούνται στο 15λεπτο αναμονής στο εμβολιαστικό κέντρο.

● Ενώ κάθε μέρα γίνεται και πιο φανερή η ανάγκη επίταξης του ιδιωτικού τομέα, αυτός παραμένει «ανέγγιχτος» και ελεύθερος να θησαυρίζει, «επενδύοντας» στα τραγικά αδιέξοδα του δημόσιου συστήματος. Χαρακτηριστικά στην πόλη της Λάρισας, ο ιδιωτικός τομέας έχει διαθέσει -με το αζημίωτο- μόλις 250 κλίνες περίπου, όταν αριθμεί 1984. Στα Τρίκαλα έχουν μείνει κουφάρια οι κλειστές κλινικές όπως πχ «Παντελιδάκη» που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ξενώνας θετικών για να απομονώνονται και να διανύουν την καραντίνα. Επίσης , πχ η επίταξη της «Αρωγής», ώστε να λυθεί το μεγάλο χωροταξικό πρόβλημα με τους ασθενείς.

● Η τραγική κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας θα επιδεινωθεί ενόψει και του ανοίγματος των σχολείων, αφού παραμένουν ανοχύρωτα από μέτρα, λειτουργώντας με πρωτόκολλα ουσιαστικά υπερμετάδοσης του ιού και όχι προστασίας.

Απέναντι σ’ αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα με το λαό να εγκαταλείπεται στο έλεος της “ατομικής ευθύνης” αντί να προστατεύεται από τη συλλογική κρατική ευθύνη το ελάχιστο που πρέπει να γίνει είναι:

● Η εξασφάλιση μαζικών κι επαναλαμβανόμενων δωρεάν τεστ για όλους, καθημερινά προσβάσιμα σε όλους

● Η στήριξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με το αναγκαίο προσωπικό και τα μηχανήματα, με περισσότερες κινητές μονάδες του ΕΟΔΥ

● Η επίταξη ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων, προκειμένου να εξασφαλιστεί και η δωρεάν χορήγηση μοριακού τεστ σε όσους το έχουν ανάγκη, με βάση τις επιστημονικές ενδείξεις και στο πλαίσιο της απαραίτητης ιχνηλάτησης.

● Η επίταξη των εκατοντάδων κλινών νοσηλείας που έχουν οι  μεγάλες ιδιωτικές κλινικές της περιοχής.

● Η μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα στους 15. Να εξασφαλιστούν κατάλληλες αίθουσες, να εξασφαλιστεί η καθαριότητα στα σχολεία και να παρθούν όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα.

● Άμεσα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς με αυστηρή τήρηση των υγειονομικών μέτρων και διάθεση ατομικών μέσων προστασίας, όπως οι μάσκες αυξημένης προστασίας, με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας, χωρίς επιπλέον επιβάρυνση των εργαζομένων.

● Μέτρα πρόληψης και προστασίας στα μέσα μεταφοράς, πύκνωση δρομολογίων κ.α.

● Αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας με μόνιμες προσλήψεις προσωπικού στα νοσοκομεία, που είναι πιο αναγκαίες από ποτέ. Καμιά απόλυση υγειονομικού που είναι σε αναστολή, να ανακληθούν οι αναστολές εργασίας, μονιμοποίηση όλων των επικουρικών και συμβασιούχων υγειονομικών χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

● Αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος παιδείας πρόσληψη εκπαιδευτικών για να εξασφαλίζεται η ασφαλής λειτουργία των σχολείων

Έστω και αυτή την στιγμή, η κυβέρνηση πρέπει να ικανοποιήσει αυτά τα δίκαια αιτήματα που υπερασπίζουν και προβάλουν όλο το διάστημα της πανδημίας οι υγειονομικοί, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι μαθητές, οι εργαζόμενοι μέσω των συλλογικών φορέων τους, όπως και δεκάδες μαζικοί φορείς της περιοχής.

Το KKE καλεί το λαό της περιοχής μαχητικά να συνεχίσει και να εντείνει την πάλη του μέσα από τα σωματεία του, τους μαζικούς φορείς, διεκδικώντας σήμερα την κάλυψη των βασικών μέτρων για την προάσπιση της υγείας του. Η εμπειρία των δύο χρόνων της πανδημίας έχει αποδείξει την αναγκαιότητά τους, όμως η κυβέρνηση τα απορρίπτει ως περιττό κόστος.

Η απουσία αυτών των μέτρων είναι που έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση, με τα ρεκόρ κρουσμάτων και την αύξηση θανάτων και διασωληνωμένων. Δεν οφείλονται ούτε στο «καινούριο» του ιού ούτε στις μεταλλάξεις, που λίγο-πολύ είναι αναμενόμενες, ούτε στο γεγονός ότι μια έκθεση δεν έφτασε στο Μαξίμου ή έφτασε και την έκρυψαν. Επιβεβαιώνεται ότι ο εμβολιασμός, όσο αναγκαίος κι απαραίτητος είναι, άλλο τόσο δεν αρκεί από μόνος του για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αν δεν ενταχτεί σ’ ένα σύνολο μέτρων.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι σημερινή κατάσταση δεν προήλθε ούτε από «αβλεψίες» της κυβέρνησης ούτε «ιδεοληπτικές εμμονές», όπως την κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν του ζητάει «από κοινού διαχείριση της πανδημίας». Ούτε μόνο από τις παλινωδίες και τα “μπρος πίσω”, αλλά κυρίως με την άρνησή της να στηρίξει το δημόσιο σύστημα υγείας .

Είναι αποτελέσματα της πιστής εφαρμογής της στρατηγικής εμπορευματοποίησης της Υγείας, του «εξορθολογισμού του κόστους», της μείωσης των κρατικών δαπανών. Μ’ αυτή τη λογική και κριτήρια έκλεισαν επί συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2013 τα νοσοκομεία λοιμωδών νοσημάτων, γιατί θεωρήθηκαν «περιττά» - «δεν χρειαζόντουσαν» σύμφωνα με τον κ. Άδωνη Γεωργιάδη. Αυτή η λογική προφανώς επικρατεί όλα τα χρόνια, αφού δεν ξανάνοιξαν ούτε επί ΣΥΡΙΖΑ, ούτε επί ΝΔ κι εν μέσω πανδημίας.

Είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας του δημοσίου συστήματος υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όλα τα εργαλεία και τις συνθήκες με τα οποία διευκολύνονται οι επενδύσεις από τους επιχειρηματικούς ομίλους και στον τομέα της Υγείας.

Και φέρνουν ξανά στην επιφάνεια τη «μεγάλη εικόνα»: ότι η προστασία της υγείας του λαού δεν συναντιέται πουθενά με το εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας και με τα πρωτόκολλα στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας

Αν για την «λειτουργία της οικονομίας» αυτά «τα μέτρα είναι πολυτέλεια», τότε η επιλογή των εργαζομένων, του λαού, είναι χωρίς καθυστέρηση να δυναμώσει την πάλη για να επιβάλει ο ίδιος μέτρα προστασίας της ζωής του. Μόνο έτσι μπορεί να σωθεί ο λαός, από την ίδια του την οργάνωση και πάλη για μέτρα ουσιαστικής προστασίας από την πανδημία και στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, το σύστημα που του βάζει εμπόδιο γιατί βάζει τις ανάγκες του, την ανθρώπινη ζωή στη ζυγαριά του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο.

* Ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος είναι Γραμματέας της ΤΕ Τρικάλων του ΚΚΕ