Η τέχνη κατΆ εξοχήν λειτουργεί ως «αντηχείο» μέσα από το οποίο ο αποδέκτης (θεατής, ακροατής, αναγνώστης) συντονίζεται με την ψυχή και το συναίσθημα του εκάστοτε καλλιτέχνη.
Αυτό το συντονισμό και τον παλμό (συν)αισθάνθηκαν όσοι βρέθηκαν το βράδυ της Κυριακής στο Πολιτιστικό Κέντρο Καλαμπάκας και παρακολούθησαν τη χοροθεατρική παράσταση που παρουσίασαν οι χορεύτριες και χορευτές από τη Σχολή Χορού της Μαρίας Βασιλοπούλου.
Ένα θέαμα εντυπωσιακό με δυνατά, διαχρονικά και συνάμα επίκαιρα, μηνύματα κατά της βίας σε οποιαδήποτε μορφή της.
Φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να «χορογραφηθεί» ένα συναίσθημα, ένα κοινωνικό μήνυμα, όμως η Μαρία Βασιλοπούλου με τις μαθήτριες και τους μαθητές της τα κατάφεραν και με την παράστασή τους συγκίνησαν και άγγιξαν τις ευαίσθητες χορδές και του πιο απαίδευτου στην τέχνη -και δη του χορού- θεατή. 











































































































































































































































































































































































































































































































|