ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΑΧΘΟΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - Του Επισκόπου κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΟΥΣΤΑΚΑ Μητροπολίτου Αυλώνος

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Μάρκ. 2, 1-12

ΑΧΘΟΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
«Οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν» (Μάρκ. 2, 12).

Οἱ ὧρες καί οἱ μέρες τοῦ ἀνθρώπινου βίου κυλοῦν τίς περισσότερες φορές τρικυμισμένες, ταραγμένες, πονεμένες. «Στήν ἑφτάχορδη λύρα τῆς ζωῆς μας οἱ ἕξι χορδές κρούουν τή λύπη καί μόνο μία τή χαρά»...

Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, σέ αὐτό τόν ἀγώνα του δέν εἶναι μόνος. Ὁ Θεός τόν περιμένει νά τόν ἐλαφρώσει, νά τόν γαληνέψει καί νά τόν σώσει. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐσπλαχνίας. Ἀπό τόν ἄνθρωπο περιμένει πίστη ἀκλόνητη, μετάνοια καί ἐπιστροφή.

Αὐτός ὁ πόθος τῆς ἐσωτερικῆς συντριβῆς βοηθάει στή σωτηρία. Αὐτό τό βλέπουμε στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή στή θεραπεία τοῦ Παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ. Ἐκεῖ συνάχθηκε πολύς λαός πού ἔτρεξε νά σβήσει τήν πνευματική του δίψα ἀπό τό ζωντανό νερό, τόν Ἰησοῦ Χριστό.

Ἐκεῖ μέ βαθειά πίστη, πώς θα ζωογονήσει τήν ὕπαρξή του καί θά ἀνακουφίσει τή δυστυχία του, μεταφέρεται καί ὁ Παραλυτικός τῆς περικοπῆς ἐπάνω στό κρεβάτι του ἀπό τέσσερις συνανθρώπους του. Πῶς νά εἰσέλθουν, ὅμως, στό σπίτι λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ; Ἀδύνατο! Ἡ πίστη, ὅμως, τούς ἄνοιξε τά μάτια τῆς ψυχῆς τους, «ἔβγαλαν τή στέγη πάνω ἀπό κεῖ πού ἦταν ὁ Ἰησοῦς, ἔκαναν ἕνα ἄνοιγμα καί κατέβασαν τό κρεβάτι, πάνω στό ὁποῖο ἦταν ξαπλωμένος ὁ παράλυτος».

Ἔλαμψε πραγματικά ἡ πίστη τόσο τοῦ παραλυτικοῦ, ὅσο καί τῶν ἄλλων τεσσάρων στά ὄμματα τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί στά μάτια ὅλων τῶν ἐκεῖ παρόντων. Γι’ αὐτό ὁ Κύριος εἶπε τά ἑξῆς στόν Παραλυτικό: «Παιδί μου, σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες». Δηλαδή, τοῦ συγχώρησε πρῶτα τίς ἁμαρτίες, γιά νά ἀκολουθήσει ἡ θεραπεία του.

Τί μᾶς διδάσκει ἡ σημερινή περικοπή; Ὁ Παραλυτικός ἦταν ὁ ἀντιπροσωπευτικός τύπος τῶν θυμάτων τῆς πολύμορφης ἁμαρτίας. Καί γνωρίζουμε πώς ἡ ὑποδούλωση στά πάθη γεράζει πρόωρα τόν ἄνθρωπο καί λεηλατεῖ τήν ὑγεία του. «Τά γάρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. 6, 23). Ὁ ἄνθρωπος εἶναι προωρισμένος νά σωθεῖ. Ἡ σωτηρία ἔγκειται στήν πίστη καί στή μετάνοια, πού εἶναι τό δυνατό ἀντιφάρμακο ἐνάντια στήν ἁμαρτία.

«Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Ναί. Ὁ Κύριος ἔχει τήν ἐξουσία νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες, γιατί εἶναι ὁ Σωτήρας. Γι’ αὐτό ἔμπρακτα ἀπάντησε στούς Γραμματεῖς, «γιά νά μάθετε λοιπόν ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἔχει τήν ἐξουσία νά συγχωρεῖ πάνω στή γῆ ἁμαρτίες» εἶπε στόν παράλυτο: «Σ’ ἐσένα τό λέω, σήκω, πάρε τό κρεβάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου».

Ὁ Παραλυτικός τῆς σημερινῆς περικοπῆς ἦταν ὁ ἁμαρτωλός πού πίστευε, πού ζήτησε συγνώμη, πού συγχωρήθηκε καί σώθηκε. «Μετανοεῖτε καί πιστεύετε ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ» (Μάρκ. 1, 15).

Ἡ μετάνοια καί ἡ πίστη ὁδηγοῦν στή σωτηρία. Αὐτά εἶναι τά φάρμακα τῆς σωτηρίας ἀπό τά δεσμά «τοῦ κυρίαρχου τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰωάν. 16, 11). Μπορεῖ νά εἶναι πολύπλοκη ἡ ἁμαρτία, ἀλλά ἄπειρα, ὅμως, εἶναι μεγαλύτερη ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, ἡ συγνώμη πού, πάντοτε, χαρίζεται πλούσια σέ ἐκείνους πού τήν ποθοῦν καί τήν ἀναζητοῦν.