ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ - ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ - Του Επισκόπου κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΟΥΣΤΑΚΑ Μητροπολίτου Αυλώνος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
Ματθ. 6, 14-21

ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ

«Ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν» (Ματθ. 6, 21).

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἔφθασε καί ἡ ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἀπό αὔριο Καθαρά Δευτέρα ἀρχίζει τό στάδιο τῶν ἐντονότερων πνευματικῶν ἀθλημάτων μέ τόν ψυχικό ἀνεφοδιασμό καί καθαρμό, τήν προσευχή καί τήν ταπείνωση, τήν πνευματική, δηλαδή, καλλιέργεια καί προετοιμασία γιά τό σταυρώσιμο καί ἀναστάσιμο Πάσχα...

Πάντοτε, βέβαια, ἀλλά ἰδιαίτερα κατά τίς ἡμέρες τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὁ πιστός καλεῖται νά αὐτοσυγκεντρωθεῖ γιά τήν πνευματική του περισυλλογή. Στή διάρκεια τῆς ἁγίας αὐτῆς περιόδου μέ κάθε τρόπο ὁ ἄνθρωπος καί μέ τή δική του προσπάθεια, ἀλλά, κυρίως, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θά πρέπει νά ξεχερσώσει, ἄν εἶναι ἔτσι, καί νά ξεκαθαρίσει ἀπό τίς πέτρες καί τά ἀγκάθια τό χωράφι τῆς ψυχῆς του, γιά νά αὐξήσει καί νά καρποφορήσει ὁ σπόρος, δηλαδή, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.

Τήν περίοδο τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὁ ἄνθρωπος δέ θά παρακολουθεῖ τά δρώμενα ἀπό τίς κερκίδες τοῦ ἁγίου σταδίου, ἀλλά θά πρέπει νά κατεβεῖ ἀπό αὐτές, νά μπεῖ στό στάδιο καί νά ἀγωνισθεῖ. Οἱ ἡμέρες αὐτές εἶναι ἡμέρες πνευματικῶν ἀγώνων. Ἀγώνων ἐνάντια στήν ἁμαρτία καί στό διάβολο· μέ αὐτό τόν τρόπο ὁ ἄνθρωπος, ἀνεβαίνοντας τά σκαλοπάτια τῶν ἀρετῶν, θά φθάσει ἐγγύτερα στό Θεό. Θά νιώσει τή χαρά Του, γιατί θά ἔχει μαζέψει θησαυρούς στόν οὐρανό.

«Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται»¹. Ἡ ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι τό ταξίδι γιά τό Πάσχα μέ ἀποσκευές τήν προσευχή, τήν ταπείνωση, τή συγνώμη, τήν ἀνεξικακία, τή νηστεία, τήν ἀγάπη, τήν ἐλεημοσύνη καί μακριά ἀπό τήν ὑποκρισία καί τήν αὐταρέσκεια.

«Ἄν συγχωρήσετε τούς ἀνθρώπους γιά τά παραπτώματά τους, θά σᾶς συγχωρήσει κι ἐσᾶς ὁ οὐράνιος Πατέρας σας». Κάθε ἄνθρωπος θέλει γιά τά παραπτώματά του τή συγνώμη καί αὐτήν θά πρέπει νά σκορπᾶ καί ὁ ἴδιος μέ τήν ἀνεξικακία πρός τούς συνανθρώπους του. Ἡ συγνώμη καί ἡ ἀνεξικακία εἶναι ὑποταγή τοῦ ἐγωϊσμοῦ. Ὅπου δέν ὑπάρχει ὁ ἐγωϊσμός, ἐκεῖ ὑπάρχει ἡ καλοσύνη, ἡ ἀγάπη καί ἡ χαρά. Ὅποιος μισεῖ τό συνάνθρωπό του, τιμωρεῖ τόν ἑαυτό του καί ὅποιος τόν συγχωρεῖ, φανερώνει τή μεγαλοκαρδία του.

«Ὅταν νηστεύετε, νά μή γίνεστε σκυθρωποί, ὅπως οἱ ὑποκριτές». Ἡ νηστεία εἶναι μέσο γιά τήν ἐξύψωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά γήϊνα· ἰσχυροποιεῖ τήν ἀνθρώπινη βούληση, νικᾶ τούς πειρασμούς, ὁδηγεῖ τό πνεῦμα στήν ὁδό τῆς θεογνωσίας. Ὁ Κύριος δέ νήστεψε σαράντα μέρες πρίν ἀρχίσει τή δημόσια δράση Του;

Τήν ἀληθινή νηστεία τῆς τροφῆς συνοδεύει ἡ νηστεία τῶν παθῶν, ἡ ἐγκράτεια τῆς γλώσσας, ἡ ἀποχή ἀπό τό θυμό, τίς ἐπιθυμίες, τήν καταλαλιά, τό ψέμα, τήν ἐπιορκία· «ἡ τούτων ἔνδεια νηστεία ἐστίν ἀληθής καί ευπρόσδεκτος»². Μέ τή νηστεία ὁ ἄνθρωπος ἀποταμιεύει ἀρετή. Ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι τό πλατύσκαλο τῶν ἀρετῶν! «Ἐκεῖνος πού ἐλεεῖ τό φτωχό, δανείζει στό Θεό» (Παροιμίαι 19, 17), δηλαδή καταθέτει στήν Τράπεζα τοῦ Οὐρανοῦ.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις καί τίς ἀποφάσεις ἄς εἰσέλθουμε στήν ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί «ὁ Θεός τῆς εἰρήνης» (Ρωμ. 15, 33) θά εἶναι Ἐκεῖνος πού θά εὐλογεῖ τόν πνευματικό μας ἀγώνα.

Ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἐνεργεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία, ὥστε ὄχι μόνο νά θέλουν, ἀλλά καί νά ἐνεργοῦν οἱ χριστιανοί, γιά νά πραγματοποιηθεῖ τό λυτρωτικό σχέδιο τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ. (Φιλιπ. 2, 13).

1 Στιχηρόν Αἴνων τοῦ Τριωδίου Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, ΤΡΙΩΔΙΟΝ, ἔκδ. τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐν Ἀθήναις 1994, σ. 159.

2 Ἰδιόμελον Ἀποστίχων Ἑσπερινοῦ τῆς Δευτέρας τῆς Α΄ Ἑβδομάδος, ΤΡΙΩΔΙΟΝ, ὅ.π., σ. 190.