ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑ - Του Επισκόπου κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΟΥΣΤΑΚΑ Μητροπολίτου Αυλώνος

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Μάρκ. 9, 17-31

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑ
«Τοῦτο τό γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ» (Μάρκ. 9, 29)

Ἕνας ἄνθρωπος μέσα ἀπό τό πλῆθος εἶπε στόν Κύριο τά ἑξῆς: «Διδάσκαλε, ἔφερα σ’ ἐσένα τό γιό μου, γιατί ἔχει μέσα του δαιμονικό πνεῦμα πού τόν κάνει ἄλαλο… Εἶπα στούς μαθητές σου νά διώξουν αὐτό τό πνεῦμα, ἀλλά δέν μπόρεσαν»...

Ὅ,τι δέν κατόρθωσαν οἱ Μαθητές, εὐθύς ἀμέσως, τό ἔφερε σέ πέρας ὁ Διδάσκαλος. Ἔκπληκτοι παρακολούθησαν τό γεγονός τόσο οἱ Ἀπόστολοι, ὅσο καί τό παρευρισκόμενο πλῆθος.

Οἱ Μαθητές, ντροπιασμένοι, τόλμησαν καί ρώτησαν τό Διδάσκαλό τους: «Γιατί ἐμεῖς δέν μπορέσαμε νά βγάλουμε αὐτό τό δαιμονικό πνεῦμα»; Ὁ Κύριος τούς ἀπάντησε: «Ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας σας» κατά τόν εὐαγγελιστή Ματθαῖο κεφ. 17, 20 καί κατά τόν εὐαγγελιστή Μάρκο «αὐτό τό δαιμονικό γένος δέν μπορεῖ κανείς νά τό βγάλει μέ τίποτε ἄλλο παρά μόνο μέ προσευχή καί νηστεία».

Σέ αὐτά τά λόγια τοῦ Κυρίου ὁ πιστός βρίσκει τρία ἰσχυρότατα ὅπλα γιά τήν πνευματική του φαρέτρα, ἀπαραίτητα στόν ἐνάντια τοῦ διαβόλου πόλεμο. Καί αὐτά εἶναι ἡ πίστη, ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία. Ἡ πίστη ἐνισχύεται ἀπό τή θεία χάρη. Ἡ προσευχή ἐνισχύει τόν ἀδύναμο ἄνθρωπο στόν ἀγώνα του. Ἐκεῖνο, ὅμως, πού στήν ἐποχή μας παρεξηγεῖται, εἶναι ἡ νηστεία.

Πολλοί ἄνθρωποι ἔχουν παρεξηγήσει ἕνα ὠφελιμότατο ἀπό κάθε ἄποψη θεσμό. Νόμισαν καί νομίζουν πώς ἡ νηστεία εἶναι μόνο γιά τούς μοναχούς. Ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ τή νηστεία σάν ἕνα μέσο νά βρεῖ ὁ ἄνθρωπος τό σκοπό του, τό χαμένο Παράδεισο. Ἄς διαβάσει κάποιος τό κατανυκτικότατο ΤΡΙΩΔΙΟΝ καί θά κατανοήσει τήν ἔννοια καί τήν πράξη τῆς νηστείας στή διπλή της μορφή, ἀποχή ἀπό τίς τροφές, ἀλλά καί τό μάζεμα τῆς γλώσσας.

Τή νηστεία τήν καθιέρωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καί ὄχι οἱ ἄνθρωποι. Ἄλλοτε ὁ Ἰησοῦς καθορίζει τόν τρόπο τῆς νηστείας: «Ὅταν νηστεύεις, περιποιήσου τά μαλλιά σου καί νίψε τό πρόσωπό σου…» (Ματθ. 6, 17). Ἄλλοτε δίνει ὁ Ἴδιος τό παράδειγμα μέ τό νά μή φάει τίποτε σαράντα μέρες καί σαράντα νύχτες (Ματθ. 4, 2). Ὁ σκοπός τῆς νηστείας εἶναι πνευματικός. Ὁ πιστός πού νηστεύει μέ ἐπίγνωση, γυμνάζεται στήν αὐτοκυριαρχία καί συνηθίζει στήν ἐκπλήρωση τῶν καθηκόντων του.

Ἡ νηστεία κάνει καλό καί στήν ὑγεία. Ἀποτοξινώνεται ὁ ὀργανισμός. Βέβαια, ὅταν συντρέχουν λόγοι, ἐξαιτίας διαφόρων ἀσθενειῶν, τότε καί οἱ Ἱεροί Κανόνες ἐπιτρέπουν τήν κατάλυση μή νηστήσιμων φαγητῶν. Ἄρα ἡ νηστεία δέν εἶναι σωματοκτόνος, ἀλλά παθοκτόνος! Ἡ νηστεία εἶναι παθοκτόνος καί δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τή λεγόμενη δίαιτα πού ὡς σκοπό της ἔχει τόν καλλωπισμό τοῦ σώματος.

Καί ὅσοι νηστεύουν καί ὅσοι δέ νηστεύουν ἕνα πρᾶγμα νά ἔχουν διαρκῶς στό μυαλό τους: «Οὐδέν δέ οὕτω διαβολικόν, ὡς τό πρός ἐπίδειξιν τι ποιεῖν»¹.

1 Ἰωάν. Χρυσοστόμου, Εἰς Β΄ Κορ. Ὁμ. 24, 1, PG 61, 564.