Η ΑΜΑΛ στο δημοτικό συμβούλιο Μετεώρων

Της Αμάλ έγινε στο συμβούλιο και στα social. Πού να έφερναν δηλαδή τον «Τσάκι» ή εκείνον τον σκιαχτικό κλόουν πάνω στο τρίκυκλο από το Saw.

Υπήρχε δηλαδή και εκδοχή-σχέδιο μη διέλευσης; Γιατί το άκουσα και αυτό. Και πώς θα πήγαινε Τρίκαλα κοτζάμ κούκλα; Από ό,τι ξέρω ο Παπαστέργιος δεν κατασκεύασε το έξυπνο τούνελ Καλαμπάκα-Τρίκαλα ακόμη. Έχει μείνει στο έξυπνο λεωφορείο χωρίς οδηγό και στην έξυπνη στάση που καταβρέχει. Αλλά σας έχω ιδέα!

Πρέπει να μας έχουν απομείνει κάτι άσπρα τεράστια σεντόνια από εποχής James Bond στα Μετέωρα. Να τα ορθώσουμε, να την περικλείσουμε και να τη φυγαδεύσουμε.

Mesdames et Messieurs (Folinas, Avramopoulos, Lipas, Badeka, Trantou) μου τηλεφώνησε ο monsieur Zabounis και μου ζήτησε να σας μεταφέρω τα κάτωθι: Όταν αυτό-παρουσιαζόμαστε δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη «κύριος/κυρία». Είμαι ο Αντώνης ο Βλιώρας (όχι ο κύριος Βλιώρας). Savoir Vivre!

Τι ακούγεται; Εθνικές τυμπανοκρουσίες και εμβατήρια ηχούν. Γκόγκος Γεώργιος!!! Όχι, αν τολμάς πέρνα Αμάλ από Καστράκι. Και θα σε διακοσμήσει καλά ο Πρόεδρος, όπως διακόσμησε και τα «κοσμητικά» επίθετα στο συμβούλιο. Τα στόλισε μία χαρά.

Και εκεί που βαριόμουν και λύγιζα από τη νύστα, μία φωνή με στόμφο και βάθος από το υπερπέραν με ξαγρυπνά. «Μπορώ να έχω το λόγο;» Παναγία μου, ο διάολος από το «Αλίμονο στους νέους»! Τι δουλειά έχει ο «Δον Καμίλο» στο δημοτικό συμβούλιο; Αρπάζω τον Μπαμπινιώτη από βιβλιοθήκη και είμαι όλος αυτιά!! Μόνο το "ξόανο" τελικά μου ήταν άγνωστη λέξη. Κατά τα άλλα απολαυστικός στην περιγραφή (για όσους τον αγαπούμε) ο Φώτης Πάλλας.

Δεν έτυχε να μου εξηγήσει κάποιος τι κρύβεται πίσω από την ΑΜΑΛ (ανοικτός είμαι), πάντως μέχρι στιγμής η ιερή ατμόσφαιρα των Μετεώρων κινδυνεύει από μόλυνση διχόνοιας, πώρωσης και μίσους. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν σχόλια που αναρτώνται τις μέρες αυτές στα social media με αφορμή την κούκλα.

Μπαντανίκας, Κερασοβίτης, Χαντζιάρας κράτησαν το συμβούλιο και το επίπεδο ψηλά ενώ καλύτερο κλείσιμο δεν θα μπορούσε να γίνει, με τον Παπαχρήστο να ξεστομίζει λόγια που άγγιξαν τη λογική, τη δημοκρατικότητα, αλλά και το συναίσθημα.