Επικίνδυνα καλοκαιρινά «συναπαντήματα» - Σφήκες, φίδια, σκορπιοί, αράχνες - Πρώτες βοήθειες σε τσιμπήματα

Ένα από τα «ατυχήματα» είναι το δάγκωμα οχιάς, όμως ακρως επικίνδυνο μπορεί να αποβεί το τσίμπημα μέλισσας ή σφήκας, καθώς δύναται να προκαλέσει σοβαρές - ακόμα και μοιραίες - αλλεργικές αντιδράσεις, ενώ έντονο πόνο συνοδεύει το τσίμπημα της «μαύρης χήρας» και του σκορπιού.

Bασικό «αντίδοτο» σε αυτού του είδους τα «ατυχήματα» είναι η γνώση, αφενός των κινδύνων, αφετέρου του τρόπου αντιμετώπισής τους. Σύμμαχοι μπορεί να αποδειχθούν οι αντιισταμινικές αλοιφές και τα αναλγητικά που δεν θα πρέπει να λείπουν από το «φαρμακείο των διακοπών», οι παγοκύστες, ακόμα και το... ξίδι.

Συμπτώματα και αντιμετώπιση

H διευθύντρια του Kέντρου Δηλητηριάσεων, ιατρός κ. Πολυξένη Nέου, αναφέρει στην «Kαθημερινή» τα σοβαρότερα συμπτώματα από τσιμπήματα ή δαγκώματα ζώων που φέρουν δηλητήρια, καθώς και τις μεθόδους αντιμετώπισης αυτών των περιστατικών:

Υμενόπτερα (σφήκες και μέλισσες)

Η μέλισσα χύνει το δηλητήριό της αφήνοντας το κεντρί μέσα στο δέρμα, όχι όμως και η σφήκα και το σερσέκι. Από το νυγμό μπορεί να προκληθεί οξεία αλλεργική αντίδραση σε άτομα ευαίσθητα σε αλλεργίες, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοκ, που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τον θάνατο.

Για την προστασία τους τα άτομα, τα οποία γνωρίζουν ότι είναι ευαίσθητα σε αλλεργίες, πρέπει να φέρουν μαζί τους αυτοένεση αδρεναλίνης, την οποία να κάνουν υποδορίως ή ενδομυϊκώς μόνοι αμέσως μετά τα πρώτα σημάδια αλλεργικής αντίδρασης, εάν βρίσκονται μακριά από μονάδα φροντίδας υγείας. Το δηλητήριο μπορεί επίσης να αδρανοποιηθεί με προσέγγιση στο σημείο όπου έχει παραμείνει το κεντρί για ένα ή δύο λεπτά μιας πηγής θερμότητος, για παράδειγμα το αναμμένο άκρο τσιγάρου.

Στα λιγότερο ευαίσθητα σε αλλεργίες άτομα δεν προκαλούνται παρά μόνον τοπικές φλεγμονές και πόνοι, ενίοτε με κνησμό. Τα άτομα αυτά μπορούν να χρησιμοποιούν τοπικές αγωγές με αντιισταμινικές και κορτιζονούχες αλοιφές. Στην περίπτωση τσιμπήματος από μέλισσα δεν πρέπει να αφαιρείται το κεντρί της με σύνθλιψη, ώστε να μην εκχέεται το δηλητήριο από τον σάκο του. Υστερα από τον καλό τοπικό καθαρισμό, βοηθάει η τοποθέτηση παγοκύστης επί 15 λεπτά.

Φίδια - Έχιδνα

Στην Ελλάδα υπάρχουν τρία κύρια είδη εχιδνών, η Vipera Ammodites, V. Xanthina, V. Lebetina, καθώς και V. Berns και V. Ursini. Το δάγκωμά της χαρακτηρίζεται και αναγνωρίζεται από τα δύο σημάδια τα οποία αφήνει. Είναι το μόνο επικίνδυνο φίδι στην Ελλάδα. Τα συμπτώματα και οι επιπτώσεις εξαρτώνται από το πόσο δηλητήριο έχει εγχυθεί.

Το δήγμα οδηγεί σε οίδημα, σε έντονο πόνο και σε εκχυμώσεις. Το σημείο του τραύματος δεν πρέπει ούτε να ρουφιέται (για να αφαιρεθεί το δηλητήριο), ούτε να κόβεται, να δένεται ή να σφίγγεται.

Για την αντιμετώπιση αφαιρούνται –αν υπάρχουν– το γρηγορότερο και πριν από το πρήξιμο δακτυλίδια και βραχιόλια, γίνεται καλό πλύσιμο, ακινητοποίηση του άκρου που έχει υποστεί το δάγκωμα και ταχεία μεταφορά σε μονάδα φροντίδας υγείας. Μπορεί εκεί να χορηγηθεί στον πάσχοντα αντιοφικός ορός, ανάλογα με τη σοβαρότητα του περιστατικού και αντιτετανική προστασία.

Αράχνες

Προκαλούν πολύ λιγότερα σε συχνότητα προβλήματα συγκριτικά με τα υπόλοιπα ζώα και ερπετά. Η πιθανότερα επικίνδυνη αράχνη είναι η κοινώς ονομαζόμενη μαύρη χήρα Latrodectus Doxoscelles. Το δάγκωμά της προκαλεί τοπικό ερεθισμό, ιστική νέκρωση, έντονο πόνο που μοιάζει με πόνο εμφράγματος μυοκαρδίου για δάγκωμα στα επάνω άκρα, ενώ στα κάτω άκρα μοιάζει με πόνο οξείας κοιλίας.

Η «μαύρη χήρα» ζει σε κλειστούς, σκοτεινούς χώρους και αποθήκες. Για την αντιμετώπιση του δαγκώματος χορηγείται συμπτωματική θεραπευτική αγωγή. Γίνεται τοπικός καθαρισμός και χορηγείται αντιτετανικός ορός ή εμβόλιο πιθανώς και αναλγητικά. Εάν υπάρχουν και φαινόμενα, όπως ταχυκαρδία, εμετός και κεφαλαλγία, τότε μεταφέρεται ο πάσχων σε μονάδα φροντίδας υγείας.

Σκορπιοί ξηράς

Εκκρίνουν τοξίνες που προκαλούν ισχυρό πόνο και αλλεργικές αντιδράσεις. Η αντιμετώπιση επιτυγχάνεται με καλό πλύσιμο του δήγματος, με χορήγηση αντιτετανικής προστασίας, αναλγητικών και υδροκορτιζόνης για την αντιμετώπιση αλλεργικών αντιδράσεων.

Αλλεργικές αντιδράσεις - Δυσκολία στην αναπνοή

«Δυστυχώς δεν είναι εφικτό να γνωρίζουμε πριν από το πρώτο τσίμπημα, εάν έχουμε αλλεργία στα συγκεκριμένα έντομα», επισημαίνει ο κ. Παπαδόπουλος, αλλεργιολόγος και μέλος του Δ.Σ. της Eυρωπαϊκής Aκαδημίας Aλλεργιολογίας, «όμως υπάρχουν συμπτώματα που αν εκδηλωθούν θα πρέπει να μας ανησυχήσουν».

Kαι εξηγεί «Σε περίπτωση ήπιας αλλεργικής αντίδρασης το άτομο μετά το τσίμπημα θα εμφανίσει εξανθήματα τα οποία επεκτείνονται σε όλο το σώμα. Mπορεί η συγκεκριμένη κατάσταση να μην είναι επείγουσα, ωστόσο θα πρέπει να απευθυνθεί σε γιατρό – κατά προτίμηση αλλεργιολόγο.

Στις βαριές περιπτώσεις η αλλεργική αντίδραση εκδηλώνεται στο αναπνευστικό σύστημα. Tο άτομο δεν μπορεί εύκολα να αναπνεύσει και αισθάνεται σαν να παθαίνει κρίση άσθματος. Eπίσης, οξεία αντίδραση μπορεί να εκδηλωθεί και από το κυκλοφορικό σύστημα και το άτομο να εμφανίσει υπόταση με λιποθυμικά επεισόδια. Στις περιπτώσεις αυτές πρέπει αμέσως να διακομισθεί σε νοσοκομείο, καθώς τέτοιου είδους αντιδράσεις μπορεί να είναι μοιραίες».

Για όσους γνωρίζουν ότι είναι αλλεργικοί στις μέλισσες ή τις σφήκες, η καλή προετοιμασία είναι απαραίτητη: θα πρέπει να απευθυνθούν σε αλλεργιολόγο και να αρχίσουν ειδική θεραπεία, ενώ παράλληλα να προμηθευτούν ενέσιμη αδρεναλίνη, την οποία οφείλουν να γνωρίζουν πολύ καλά πώς να χρησιμοποιήσουν, καθώς πρόκειται για επικίνδυνο φάρμακο.

Τέλος οι γενικές οδηγίες στην περίπτωση τσιμπήματος από έντομο είναι η απολύμανση της πληγής με κάποιο αντισηπτικό και η χρήση τοπικού αντιισταμινικού. Σε περίπτωση που εμφανιστεί πρήξιμο ή δυσκολία στην αναπνοή θα πρέπει το άτομο να ζητήσει άμεσα ιατρική βοήθεια.