Ένα ψωμί και ένα γάλα... [ΣΧΛ]

Διατηρούσε ένα πολύ μικρό ξενοδοχείο. Ήταν η προσωποποίηση του τουρισμού εκείνης της εποχής, συρτάκι, σουβλάκι και κρασί! Οι τουρίστες χαίρονταν σίγουρα τη διαμονή στα δωμάτιά του, τα βράδια χόρευαν κάτω από μια κληματαριά με το Σεφ και καλό κρασί. Αμφιβάλλω αν θυμάμαι άλλον άνθρωπο εκείνη την εποχή πιο κοινωνικό από αυτόν...

Τα χρόνια πέρασαν, το ξενοδοχείο έκλεισε, απέκτησε διάφορα προβλήματα, όμως πάντα ήταν ο ευγενικός, καλοντυμένος κύριος που όλοι αγαπούσαν και δεν πείραζε ούτε μυρμήγκι...

Και αν και πάντα ήξερα τον Σεφ, το έφερε η τύχη να γνωριστούμε μετά από χρόνια σε ένα bar κάπου το 2003-2004 στο οποίο δούλευα. Εκεί εμφανίστηκε μια μέρα και ζήτησε δουλειά. Τι δουλειά να έκανε άραγε ο Σεφ, όντας μεγάλης ηλικίας πια σε ένα ...Ροκάδικο Bar;;;

Το αφεντικό είχε την έμπνευση... Πορτιέρης!!! Ναι!! Γιατί όχι;;;

Ήταν ευγενέστατος και τον αγαπούσαν όλοι... το μαγαζί δεν χρειαζόταν πορτιέρη με την κλασική έννοια της λέξης, από αυτούς που σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω, οπότε γιατί όχι...

Και αφού βρέθηκε η δουλειά, έφτασε η ώρα για την αμοιβή... το αφεντικό τον ρωτάει πόσα θέλει και εκεί έρχεται η απάντηση που μας καθηλώνει και μας κολλάει στον τοίχο...

"Ένα ψωμί και ένα γάλα..."!!
"Μα... σου φτάνουν αυτά;;"
"Φυσικά! αυτά χρειάζομαι για να ζήσω!"
(Φυσικά το αφεντικό δεν τον άφησε έτσι.)

Η συνύπαρξη μαζί του ήταν καταπληκτική. Το ποτό του ήταν ένα ελαφρύ μείγμα αναψυκτικού με λιγοστό οινόπνευμα και μ΄ αυτό περνούσε όλο το βράδυ.

Αγαπούσε τα reggae, οι γκαρσόνες τρελαίνονταν να τον τραβολογάνε για χορό και δεν τις χαλούσε ποτέ χατίρι, έστω και για ένα λεπτό τις χόρευε με το δικό του παλιομοδίτικο μοναδικό τρόπο. Άξιο απορίας η αντοχή του να κάθεται τόσες ώρες όρθιος κάθε βράδυ...

Χαρακτηριστική στιγμή το κλείσιμο κάθε βραδιάς, όπου μας αποχαιρετούσε λέγοντας πάντα "finito la musica, passato la festa"!!!

Τα χρόνια συνέχισαν να περνάνε, το μαγαζί έκλεισε, ο Σεφ προς μεγάλη μου λύπη πέθανε...

Και μένα ακόμα στροβιλίζει στο μυαλό μου στις δύσκολες ώρες ...το "Ένα ψωμί και ένα γάλα...", να μου θυμίζει να είμαι ολιγαρκής και ευχαριστημένος με ό,τι έχω...

Ζ.Μ.