Ας μη γελιόμαστε, όλοι λίγο-πολύ περιμέναμε το εμπόλεμο κλίμα που θα επικρατούσε την περασμένη Τρίτη στην αίθουσα συνελεύσεων του Εργατικού Κέντρου. Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι από τις προηγούμενους κιόλας ημέρες...
Πηγαδάκια, προπαγάνδα, σενάρια συνωμοσίας έδιναν και έπαιρναν. Οι ενδιαφερόμενοι, ώρες ολόκληρες στα κρησφύγετα τους (φιλικά προσκείμενα καφέ) κατέστρωναν τη στρατηγική τους με σκοπό την απόκτηση των ηνίων του Α.Σ. Μετέωρα και οδηγό την αγάπη τους για το ιστορικό αυτό σωματείο. Εκείνο βέβαια που δεν περίμενε κάνεις ήταν ο εκτροχιασμός της όλης κατάστασης. Ορισμένοι μόνο χαρακτηρισμοί που αποδόθηκαν το απόγευμα της Τρίτης αρκούν ώστε να κατατάξουμε την εν λόγω γενική συνέλευση στον πάτο του συνόλου τους στη μακρόχρονη ιστορία του σωματείου. Βέβαια ο Α.Σ. Μετέωρα καθόλου τυχαίος δεν είναι. Αντικατοπτρίζει μάλιστα το ηθικόν της μικρής κοινωνίας μας, ηθικόν καταρρακωμένο, χτυπημένο από θανατηφόρους ιούς κι από διαλυμένη οικονομία, από γκρίνια, μιζέρια και κατάντια που μόνο ενωτικά δεν θα μπορούσαν να είναι. Υπάρχει κενό, ασάφεια και αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι. Σε επόμενο άρθρο θα παραθέσουμε ορισμένες οδηγίες, χρήσιμες και απαραίτητες για τη διεξαγωγή συμπερασμάτων, χωρίς να υποδυθούμε τους δικαστές και τους νομοθέτες.
|