Δήλωση του Προέδρου της ΚΟ της Νέας Αριστεράς Αλέξη Χαρίτση στην εκδήλωση μνήμης του Συνδέσμου Φυλακισθέντων κι Εξορισθέντων 1967-74 στο Πάρκο Ελευθερίας (πρώην ΕΑΤ ΕΣΑ)

«Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Τίποτα δεν χαρίζεται.»

Αυτή είναι η σκέψη που έκανα σήμερα το πρωί στην εκδήλωση μνήμης του Συνδέσμου Φυλακισθέντων κι Εξορισθέντων 1967-74 στο Πάρκο Ελευθερίας (πρώην ΕΑΤ ΕΣΑ). 

Ούτε η δημοκρατία είναι αυτονόητη, ούτε η ελευθερία χαρίζεται. Απαιτούν αγώνες. Απαιτούν θυσίες. Απαιτούν διαρκή εγρήγορση.

Γι’ αυτό η σημερινή μέρα, 57 χρόνια μετά το φασιστικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, έχει πολλαπλά νοήματα.

Είναι μέρα μνήμης για την καταστροφή που έφερε η χούντα. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε την κατάλυση της δημοκρατίας, τις φυλακές, τις εξορίες, τα βασανιστήρια, την ασφυξία και την πολιτιστική κατάπτωση. Την Κύπρο.

Είναι επίσης μέρα τιμής. Τιμής για όσες και όσους αναμετρήθηκαν με το μπόι της Ιστορίας κι έπραξαν το καθήκον τους απέναντι στη δημοκρατία. Για όσες και όσους υπερασπίστηκαν την ανθρωπιά και τον πολιτισμό απέναντι στην κτηνωδία και τη βαρβαρότητα. Σήμερα κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στο μεγαλείο του αντιδικτατορικού αγώνα.

Μα πάνω απ’ όλα, σήμερα είναι μέρα δημοκρατικής επαγρύπνησης. Να μη δώσουμε ούτε μια σπιθαμή εδάφους στους νοσταλγούς του σκότους. Να μη δείξουμε καμία ανοχή στον ιστορικό αναθεωρητισμό. Όχι, «η χούντα δεν είχε και τα καλά της». Η χούντα ήταν όλεθρος και μόνο. 

Η σημερινή μέρα μας υπενθυμίζει ότι αποτελεί επιτακτικό καθήκον μας να υπερασπιστούμε τις μεγάλες δημοκρατικές κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. 

Και να παλέψουμε με σθένος ενάντια σε όλους τους παράγοντες που φαλκιδεύουν τη σημερινή δημοκρατία: την τρομακτική συγκέντρωση ισχύος στα μεγάλα συμφέροντα, την ολοένα διογκούμενη ανισότητα, την αποστασιοποίηση του πολιτικού συστήματος από τα προβλήματα των πολιτών, το μαύρο μέτωπο του ακροδεξιού λαϊκισμού και της αντιπολιτικής, την αδιαφορία και τον κυνισμό.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. 

Θέλει συμμετοχή και πάθος η δημοκρατία.