Δεν χρειάζονταν η συνάντηση! ~ Γραφεί ο Γιάννης Παπαϊωάννου*

Η Ελλάδα απεμπόλησε το δικαίωμα της να εμφανίζεται απειλουμένη και να παίξει ρόλο στην αγορά των F16 από την Τουρκία.

Ένα δικαίωμα που είχε κατακτήσει από την επιλογή της να είναι αξιόπιστος εταίρος των ΗΠΑ στην περιοχή.

Μια ευκαιρία που είχε δημιουργηθεί από τις επιλογές της Τουρκίας να κάνει υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά και να έχει τον ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου» στον πόλεμο της Ουκρανίας.

 Ένα δικαίωμα που είχε κερδηθεί και πιστοποιηθεί από την παρουσία του Κυρ. Μητσοτάκη το Κογκρέσο όπου εξέθεσε ανοικτά την διαρκή τουρκική απειλή και χειροκροτήθηκε. 

Η Ελλάδα θα έπρεπε να εκμεταλλευθεί το εχθρικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην αμερικανική και διεθνή κοινή γνώμη στην δύση για την Τουρκία και τις στρατηγικές επιλογές που αναφερθήκαν, και να θέσει όρους για την αγορά των F16.

Κι αφού τονίσει παντού ότι αυτά τα F16 θα καταδιώκουν Έλληνες πιλότους στο Αιγαίο και θα πετούν πάνω από ελληνική νησιά, να σταθεί πίσω από την γραμμή Μενέντεζ και την εκστρατεία #NoJetsForTurkey της ομογένειας, και να ζητήσει να υπογραφεί μνημόνιο, ώστε τα F16 να μην πετούν στο Αιγαίο και να ξεχαστεί στην πράξη η θεωρία της γαλάζιας πατρίδας. 

Αντί συνάντησης, η Ελλάδα έπρεπε να προσπαθήσει να αρπάξει την ευκαιρία-την ώρα που υποχωρεί η Τουρκία- και να μετουσιώσει σε χειροπιαστή νίκη όλη την στρατηγική συμμαχία που έχτισε τα τελευταία χρόνια με τους αμερικανούς στην περιοχή. 

Επιπλέον σε έναν μακροχρόνιο σχεδιασμό και στο πλαίσιο της έννοιας του αξιόπιστου στρατηγικού εταίρου που απειλείται, η Ελλάδα πρέπει να πάψει να αφήνει στην μονομερή ευχέρεια των ΗΠΑ, το ποτέ, πώς και το γιατί θα ενισχύσουν την Ελλάδα και πότε την Τουρκία για τους δικούς τους λόγους.

Υιοθετώντας μόνιμα την εικόνα της απειλούμενηςνα συνεχίσει να οχυρώνει τα νησιά μας και την Κύπρο, και στο πλαίσιο της εμβάθυνσης της στρατηγικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ να προσπαθήσει να έχει λόγο στην ροή οπλισμού και σε ότι κατευθύνεται προς την Τουρκία το οποίο -ξέρουμε όλοι ότι- θα χρησιμοποιηθεί εναντίον μας.  

Μακροπρόθεσμα να προσπαθήσει να επιβάλει την μόνιμη ενίσχυση της Ελλάδας που εμπνέει σταθερότητα, σε αντιδιαστολή με την απρόβλεπτη γείτονα Τουρκία.   

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν δεν χρειάζονταν η συνάντηση Μητσοτάκη Ερντογάν η οποία: 

• Ακύρωσε στην πράξη την έννοια της ενεργούς τουρκικής πολεμικής απειλής που βιώνουμε χρόνια. 

• Ξεδόντιασε τον Μενέντεζ και την προσπάθεια του να μην πάνε F16 στην Τουρκία.

• Αφόπλισε την ομογένεια και την καμπάνια #NoJetsForTurkey.  

• Έδειξε την αναλυτική ρηχότητα και απουσία στρατηγικής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

• Έδωσε στην Τουρκία την δυνατότητα να θέσει αιτήματα στο ανώτερο δυνατό επίπεδο. 

Περαιτέρω δεν χρειάζεται απλά να παρακολουθούμε και να χειροκροτούμε την θεαματική κωλοτούμπα Ερντογάν από την οποία κερδίζουν όλοι (η Σουηδία, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η Τουρκία ή ΕΕ) αλλά όχι εμείς. 

Χρειάζεται να κερδίσουμε κι εμείς κάτι από την κωλοτούμπα πέρα από χειραψίες και χαμογέλα με τον «Σουλτάνο», και έτσι να κεφαλαιοποιήσουμε τη διαπιστωμένη χρησιμότητα μας ως αντίβαρο στην σχέση συνολικά της δύσης με την Τουρκία. 

Χρειάζεται να αποσβέσουμε κατά κάποιο τρόπο την επένδυση μας και στην δυτική συμμαχία (Ουκρανία). 

Προφανώς δεν πρέπει να τυφλώνει ούτε να μας αρκεί ένα μορατόριουμ υπερπτήσεων στο Αιγαίο που γίνεται κατ επιλογή της Τουρκίας. 

Ας μην ξεχνάμε ότι πριν 3 χρόνια το Ορούτς Ρέις έκανε βόλτες στα όρια της ελληνικής υφαλοκρυπίδας και πριν 5 μήνες οι Τούρκοι πιλότοι πετούσαν πάνω από κατοικημένα νησιά. 

Είναι βέβαιο ότι μόλις αισθανθούν δυνατοί θα ξαναβγούν να θέσουν σε δράση το δόγμα της γαλάζιας πατρίδας. 

Είναι βέβαιο -μετά την συνάντηση Μητσοτάκη Ερντογάν- ότι εκείνη την στιγμή εμείς  θα έχουμε μεγάλη δυσκολία να θέσουμε ξανά στην διεθνή κοινότητα την ΕΕ και τις ΗΠΑ το πρόβλημα Τουρκία και να εμφανιστούμε εκ νέου ως απειλούμενοι.

Ας μην ξεχνάμε ότι εμείς κάναμε μια οβιδιακή μεταστροφή στην ανάλυση της διεθνούς απομονωμένης Τουρκίας και πήγαμε πάλι στην ανάλυση της Τουρκίας πους στρέφεται από την δύση. 

Αμφότερες αυτές οι αναλύσεις είναι ρηχές και δεν εμπεριέχουν στρατηγική. Αμφότερες μας ετεροπροσδιορίζουν και μας οδηγούν μόνιμα στην πολιτική κατευνασμού.

Είναι προφανές ότι δεν αρκεί ο κατευνασμός ως στρατηγική αλλά είναι χρήσιμο να έχουμε σταθερότητα στην πολιτική μας και μακροχρόνιο σχεδιασμό βάση του οποίου θα εμφανιζόμαστε ως απειλούμενοι δυτικοί και θα μπορούμε  να εκθέτουμε την Τουρκία διεθνώς!  

Πρέπει τέλος, να ξέρει η Τουρκία η οποία καμώνεται ευκαιριακά ότι στρέφεται προς την δύση ότι εμείς θα είμαστε εκεί για να εκμεταλλευτούμε ως Ελληνικό αντίβαρο το παραμικρό της στραβοπάτημα στο διπρόσωπο παιχνίδι που θα κάνει και πάλι προς στην διεθνή κοινότητα. 

Δεν χρειάζονταν η συνάντηση δεν χρειάζεται να παριστάνουμε ότι είμαστε φίλοι.

*Γιάννης Παπαϊωάννου, Πολιτικό σχόλιο.  Ψηφιακός δημιουργός- Εκλογές, προεκλογικές καμπάνιες και social media.