Απορρίφθηκε προσφυγή κατά του κλεισίματος της Τρικάλων

Ειδικότερα μεταξύ άλλων αναφέρεται στο σκεπτικό:

• Επειδή οι προσφεύγοντες, πέραν της ιδιότητας του κατοίκου και καταστηματάρχου στην περιοχή και στις οδούς εφαρμογής των μέτρων, δεν προβάλλουν συγκεκριμένα στοιχεία από τα οποία να προκύπτει και να τεκμαίρεται αδιασείστως η επελθούσα ή αναπόφευκτη βλάβη και γενικά οι όποιες δυσμενείς συνέπειες επί των επιχειρήσεών τους που επικαλούνται ότι υφίστανται, ούτε στοιχειοθετείται ο άμεσος και ενεστώς σύνδεσμος μεταξύ αυτών και της προσβαλλόμενης πράξεως, αν δηλαδή οι επικαλούμενες συνέπειες άρχισαν να υφίστανται από την έναρξη ισχύος των μέτρων ή προϋπήρχαν, δεδομένης και της από μηνών εφαρμογής έκτακτων περιοριστικών μέτρων, οικονομικών και μη, σε όλη την επικράτεια.

• Επειδή απλές αναφορές περί «δυσμενών συνεπειών στις επιχειρήσεις των προσφευγόντων και στο σύνολο σχεδόν των επιχειρήσεων της πόλης της Καλαμπάκας» ή περί «μεγάλης μείωσης τζίρου των επιχειρήσεων από την εφαρμογή των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων» και χωρίς οποιαδήποτε τεκμηρίωση, δεν δύνανται να αποτελέσουν ικανή βάση θεμελίωσης του εννόμου συμφέροντος, κατά συνέπεια θεωρούμε ότι δεν πληροίται το ειδικό έννομο συμφέρον των προσφευγόντων, επομένως η εν θέματι προσφυγή δεν πληροί σωρευτικώς τις ανωτέρω προϋποθέσεις παραδεκτότητας, ως εκ τούτου κρίνεται ως απαραδέκτως ασκηθείσα και δεν εξετάζεται περαιτέρω.

• Η αριθμ. 26/2020 απόφαση της Ε.ΠΟΙ.ΖΩ. του Δήμου Μετεώρων ελήφθη κατά τα οριζόμενα των ανωτέρω διατάξεων του δευτέρου εδαφίου της παρ.7 του άρθρου 65 του Ν.4688/2020 και κατά παρέκκλιση του άρθρου 52 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και του άρθρου 225 του Ν.3852/2010. Κατά συνέπεια, αφενός μεν δεν άπτεται της αρμοδιότητας της Δ/νσης Περιβάλλοντος & Χωρικού Σχεδιασμού Θεσσαλίας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας-Στερ. Ελλάδας περί του ελέγχου και έγκρισης αποφάσεων κυκλοφοριακών ρυθμίσεων (άρθρο 52 του Ν.2696/1999), αφετέρου δεν εμπίπτει στο πλαίσιο υποχρεωτικού ελέγχου νομιμότητας της υπηρεσίας μας ως κανονιστική απόφαση οργάνου ΟΤΑ (άρθρο 225 του Ν.3852/2010).