«Αγροτικός Πολιτισμός - Εργατική Κουλτούρα πήγαν Παράδεισο» - Στέλνει ο Δημήτριος Γκανούλης

Ένα είναι βέβαιο ότι αφεθήκαμε να αποδεχτούμε από τους υμνητές της προόδου ότι επρόκειτο για ένα αναπόφευκτο γεγονός. Κατά ένα περίεργο όμως λόγο χρειάστηκε για να πραγματοποιηθεί να ασκηθεί στους αγρότες μια άνευ προηγούμενου βία. Δεν αναφέρομαι μονάχα στην εξόντωση των αγροτών στην πρώην Σοβιετική Ένωση, μια πραγματική γενοκτονία που αφορά εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά και βία -γιατί πρόκειται αναμφιβόλως για μορφή βίας- όπου υπήρξε αναγκαία για την μετακίνηση των αγροτικών πληθυσμών από τον Νότο  στα εργοστάσια του Βορά.

Ήταν αναγκαίο να γίνει γιατί μια νέα εποχιακή φιγούρα εμφανίστηκε στο κατώφλι της ιστορίας, η οποία θα σημάδευε πλέον ανεξίτηλα την πορεία τριών περίπου αιώνων ο εργάτης. Η φιγούρα αυτή στη χαραυγή του 21ου αιώνα αρχίζει σιγά-σιγά να εξαφανίζεται. Ο εργάτης που εξυμνήθηκε αναπαραστάθηκε και δοξάστηκε με αγάπη άπειρες φορές νόμος «το δίκιο του εργάτη», είτε απωθήθηκε με μίσος και απέχθεια, εξαφανίστηκε με την ιδία ταχύτητα που εμφανίστηκε. Σαφώς και υπάρχουν ακόμα εργάτες, όμως ο εργάτης σαν εποχιακή φιγούρα ανήκει σήμερα στο παρελθόν, όπως και ο αγρότης του οποίου έπρεπε να πάρει τη θέση.

Δεν είναι εύκολο να πούμε πια είναι η ιστορική φιγούρα που έχουμε μπροστά μας -αν είναι ο τεχνοκράτης, ο επιστήμονας, ή κάποια άλλη πιο σκοτεινή ψηφιακή προσωπικότητα την οποία μετά βίας μπορούμε να διακρίνουμε κάτω από το πέπλο της- όμως δεν είναι ο εργάτης. Πέρα πάσης αμφιβολίας. Ζούμε αποκλειστικά να παράγουμε πλούτο για ένα μάτσο καθάρματα. Είμαστε και εμείς περιουσιακά στοιχεία. Μας δόθηκε τεράστια ευκαιρία μέσα από αυτή τη συνειδητοποίηση -ότι δεν ζούμε για να δουλεύουμε, ούτε να δουλέψουμε για να ζήσουμε- πως δεν χρειάζεται να δουλέψουμε καθόλου. Δεν θέλουν οι περισσότεροι άνθρωποι να μην δουλεύουν. Δεν το αντέχουν. Δεν θα ξέρουν τι να κάνουν με τον ελεύθερο χρόνο. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Ακούστε τι λένε οι φιλόσοφοι που με τόση επιμέλεια σας τους κρύβουν. «Ο πολίτης που προσφέρει την εργασία με αντάλλαγμα το χρήμα υποβιβάζεται στην τάξη των δούλων, διαπράττει έγκλημα που τιμωρείται με πολυετή φυλάκιση». Αν έχεις μάθει να πεθαίνεις, έχεις ξεμάθει να υπηρετείς. Η Ελλάδα είναι η πιο πλούσια χώρα, φτωχός είναι ο λαός γιατί του έμαθαν από μικρό να δουλεύει. Παπάδες, οικονομολόγοι, ηθικολόγοι έχουν καθαγιάσει τη δουλειά, δεν τολμάνε όμως να τη συστήσουν στα αφεντικά. Σε σκοτώνουν όταν είσαι 8-10 χρονών και σε θάβουν 75-80.

Τα βασικά αγαθά δεν είναι διαφορετικά για τον πλούσιο και το φτωχό αλλά ίδια σε όλους τους ανθρώπους. Πολύτιμα για όλους, όπως η ΖΩΗ είναι πολύτιμη για όλους. Νομίζω ότι οι περισσότεροι ακόμα δεν έχουν καταλάβει, είτε πριν που είχαν τα πάντα, είτε τώρα που τα πάντα γίνονται τίποτα η θλίψη ήταν η ίδια, ίδιος και ο ψυχαναγκασμός.