«Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι» - Γράφει ο Καραλής Βάιος

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησίν του...

Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι
Όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το Όχι το - σωστό - εις όλην την ζωή του.

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ, 1901

Ένας λόγος που λατρεύω τηνιστορία της φυλής μας είναι το ότι ήταν πολλά τα ΟΧΙ που έχει πει...

Σαν άνθρωπος μου γεννάται συνεχώς η απορία. Τι είναι αυτό που είχανε όλοι αυτοί οι ηγέτες που με αυταπάρνηση και γνωρίζοντας τις συνέπειες, μπορούσανε να αντισταθούνε; Η παιδεία τους; Το προσωπικό τους θάρρος; Η υστεροφημία τους; Η ψυχή τους*; Δεν ξέρω! Σίγουρα κάποια από αυτά και όχι μόνο! θα πρέπει να έχεις αγγίξει το "προσωπικό σου τέλειο" όποιο και αν είναι αυτό, για να μπορέσεις να πεις ένα ΟΧΙ.

Κάτι ακόμα που δεν μπορώ να αναλύσω είναι πως γίνεται άλλοι λαοί να αντιστέκονται, να είναι πατριώτες και εμείς τίποτα. Μιλάω για λαούς που τους έχω ζήσει για χρόνια και είναι αδιανόητο να εξευτελίζεται και να πουλιέται η χώρα τους και αυτοί να ζητωκραυγάζουνε. Μόνο σε μας συμβαίνει αυτό!!!!!

Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πολλές φορές εάν είμαι αναχρονιστικός, οπισθοδρομικός και δεν μπορώ να καταλάβω ότι ενώ οι κυβερνώντες θέλουν το καλό μου, εγώ αντιδρώ. Ποιο είναι λοιπόν το καλό μου; Εάν είμαι ένας ξεπουλημένος, ένας καραγκιόζης, ένας οικονομικός μετανάστης ένα τίποτα όπως πλέον μας αποκαλούν - και το γνωρίζω καλά - έχω κερδίσει; Είμαι πολίτης του αύριο; Έχω εξελιχθεί;

Γιατί τότε αντιδρώ;

Θα πω ένα παράδειγμα που θα σοκάρει αλλά δεν γίνεται και διαφορετικά.

Για μένα η Ελλάδα είναι σαν τον σύζυγο ο οποίος χρόνια τώρα πουλά την γυναίκα του σε άλλους για να μπορεί αυτός να πίνει τσίπουρα στο καφενείο. Τώρα δυστυχώς βγάζει στο σφυρί και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας...

Καραλής Βάιος

Υ.Σ.: Έχουμε ιερό καθήκον σαν άνθρωποι να αφήσουμε κάτι στα παιδιά μας και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από την «ΤΙΜΗ»...

*Ψυχή. Στην δίκη του ο Σωκράτης συνόψισε τη διδασκαλία του ως τίποτε άλλο από μια προτροπή για τους συναδέλφους Αθηναίους, να υπερέχουν σε θέματα ψυχής, αφού όλα τα σωματικά αγαθά εξαρτώνται από την αριστεία αυτή!