Η Ανάσταση του Λαζάρου - Του Νίκου Βαξεβανίδη

εκείνος ο νεαρός είπε με περίσσιο θράσος και μάλλον με αγένεια στον γέροντα της καλύβης την ατάκα του σύγχρονου Έλληνα, που συχνά - πυκνά ακούμε.

«Γέροντα …εγώ δεν πιστεύω! Αν δεν δω κάποιο θαύμα δεν πιστεύω! Θέλω κάτι χειροπιαστό και τότε θα πιστέψω!»

Ο γέροντας χωρίς καν να τον κοιτάξει στα ματιά, χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του από τη γη, του αποκρίθηκε λέγοντάς του.

«Νεαρέ μου! Εσύ και να δεις θαύμα, πάλι δεν θα πιστέψεις. Δεν θα πιστέψεις επειδή τα χρόνια, οι δεκαετίες, οι αιώνες περνούν, αλλά ο κόσμος μένει ίδιος. Και εσύ …συ είσαι ίδιος με εκείνους που ζητούσαν θαύματα για να δουν και να πιστέψουν. Είσαι ίδιος με αυτούς που μπροστά στα μάτια τους, τη μια στιγμή τους ανέστησε το Λάζαρο και λίγο καιρό αργότερα Τον Σταύρωσαν!»

Σκύψαμε όλοι το κεφάλι, ασχέτως αν τα λόγια απευθύνονταν στον αυθάδη νεαρό. Όλοι μας είδαμε τον εαυτό μας να περιπλανιέται μέσα στα αυθόρμητα αλλά τόσο αληθινά λόγια του γέροντα.

Την ευχή σου Παπά-Γιάννη!