Μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε να λέμε στα παιδιά την αλήθεια; - Επιμέλεια κειμένου Βαξεβανίδης Νίκος

Έπαιζε ξέγνοιαστη μαζί με τα άλλα παιδιά ανοίγοντας πηγαδάκια στην άμμο. Κάπου κάπου ξέφευγε από την παρέα της, κάνοντας και καμμιά βουτιά στη θάλασσα. Κάποια στιγμή με πλησίασε και πιάσαμε κουβέντα...

- Τι ωραίο χρώμα που έχει ο ουρανός! Μονολόγησα...

Σήκωσε τα μάτια της ψηλά... τον κοίταξε σαν να τον έβλεπε για πρώτη φορά!... και μετά ήρθε και κάθισε δίπλα μου.

- Στο σχολείο, όταν ζωγραφίζω τον ουρανό, κ εγώ τέτοιο χρώμα τον κάνω! Γαλάζιο!

- Σου αρέσει το σχολείο;

- Περιμένω με ανυπομονησία να πάω φέτος στη Δευτέρα τάξη!

- Έχει και ο χειμώνας τις χάρες του... της λέω... εκτός από το σχολείο, έχει και ένα σωρό γιορτές.

- Εμένα, από όλες τις γιορτές του χρόνου, μου αρέσουν τα Χριστούγεννα, επειδή τότε έρχεται ο Άη Βασίλης και μου φέρνει δώρα.

- Εφέτος; Τί σου έφερε;

- Την barbie και πολλά άλλα...

- Του τα είχες ζητήσει εσύ;

- Ναι βέβαια!

- Αν του ζητήσεις και τώρα κάτι? Θα σε ακούσει; ...ΞΑΦΝΙΑΣΤΗΚΕ!

- Τώρα... Μα τώρα δεν ακούει.

- Γιατί; Που είναι τώρα;... Για λίγο βρέθηκε σε αμηχανία...

- Είναι στο σπίτι του...

- Και το σπίτι του πού είναι;

- Δεν ξέρω.

- Οι Άγιοι πού βρίσκονται;

- Στον ουρανό... κοντά στο Θεό....

- Ξέρεις ότι σαν αληθινός Άγιος που είναι ο Άγιος Βασίλης, μας ακούει κάθε μέρα;

Ανοίγει τα μάτια της διάπλατα και με κοιτάζει με απορία!!!
- Φέρνει και δώρα;

- Μόνο δώρα; Ακούει και τις προσευχές μας!

- Δε μου είχε πει κάτι τέτοιο η μαμά.

- Η γιαγιά;

- Ούτε η γιαγιά

- Η δασκάλα στο σχολείο;

- Ούτε η δασκάλα...

- Σίγουρα θα σου το πούνε φέτος ..., την καθησυχάζω.

- Φέτος... ίσως...

Αλεξάνδρα, Αλεξάνδρα...

Τα παιδιά τη φωνάζουν και εκείνη τρέχοντας πάει κοντά τους.
Την κοιτώ που απομακρύνεται και αναρωτιέμαι ...μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε να λέμε στα παιδιά την αλήθεια;

Καλά Χριστούγεννα.