Η καμπάνα έσπασε. Τυχαίο; Δεν νομίζω... - Του Δημητρίου Γκανούλη

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Οι κορυφαίοι της εξουσίας επιλέγονται κυρίως με τις εντυπώσεις που θα προκαλέσουν, οι εντυπώσεις κατασκευάζονται, και τελικά τα αξιώματα εξαγοράζονται.

Παρατηρούμε ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον χώρο της Εκκλησίας. Αντί η τοπική κοινωνία, το εκκλησίασμα να έχει άποψη και γνώμη για τον Μητροπολίτη, οι αποφάσεις παίρνονται με την στήριξη του Αρχιεπισκόπου σε συγκεκριμένα πρόσωπα.

Ένας πολύ αποτελεσματικός όσο και γοητευτικά εγκεφαλικός τρόπος, για να μεταφερθούν σημαντικές και κρίσιμες αλήθειες στους ανθρώπους, είναι και η αλληγορία, ειδικά σε σκοτεινές και αποπνικτικές για τον άνθρωπο εποχές σαν τη σημερινή. Η αλληγορία χρησιμοποιεί σύμβολα και πρότυπα, λειτουργώντας σαν «συναγερμός συνείδησης».

Ανήμερα του Σταυρού, λοιπόν, παραμονή της εορτής του Αγίου Βησσαρίωνος στην Καλαμπάκα, συνέβη ένα απρόσμενο γεγονός:

Έσπασε η καμπάνα του Μητροπολιτικού Ναού που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του πολιούχου μας, την ημέρα που ο Αρχιεπίσκοπος θα δήλωνε την στήριξη του σε συγκεκριμένο πρόσωπο για τη θέση του Μητροπολίτη Σταγών και Μετεώρων.

Εάν η Ιερά Σύνοδος πάρει το μήνυμα, σε σύντομο χρονικό διάστημα θα το γνωρίζουμε.

Ο Ιερώνυμος δεν παύει να είναι πρώτος μεταξύ ίσων.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΝΟΥΛΗΣ