Ο λαϊκισμός και η «Καρδιά του Σκότους» - Ο Χρίστος Λιάπης για την ομιλία και το παράδειγμα του π. Υπουργού Νίκου Δένδια [ΣΧΛ]

Ο Δρ. Λιάπης σχολίασε σχετικά:

"Δυναμικά και επίκαιρα μηνύματα, από έναν συνεπή πολιτικό που έγινε πρόσφατα, με τη γενναία στάση του απέναντι στο αντιδημοκρατικό και φαζίζον "φερεσθαι" της Χρυσής Αυγής, ζωντανό παράδειγμα αντίστασης στον λαϊκισμό της ισοπέδωσης των θεσμών.

Στάθηκε απέναντι στον ψευδοπαλικαρισμό των λαϊκίστικων γιουρουσιών του μπουγέλου και των χαστουκιών, με "ριζοσπαστική ενσυναίσθηση". Με αυτήν τη δημοκρατική και χαρακτηριολογική ποιότητα που δίνει στον πολιτικό το χάρισμα να μπαίνει στη θέση του αντιπάλου του και ενσυναισθητικά να αντιλαμβάνεται πως νιώθει αυτός που απειλεί, που επιτίθεται, που χειροδικεί και που τραμπουκίζει.

"Radical Empathy", λοιπόν, από τον Νίκο Δένδια μέσα στην Ελληνική Βουλή, την περασμένη εβδομάδα. Αυτό το φυσικό συναισθηματικό και πολιτικό μέγεθος που μας δίδαξαν προσωπικότητες όπως ο Mahatma Ghadi και ο Martin Luther King, αντιλαμβανόμενοι ότι αυτός που βιαιοπραγεί είναι εκείνος που κατά βάθος φοβάται. Και για αυτό, στο τέλος, χάνει όταν αντιμετωπίζει την αξιοπρεπή και γαλήνια καρτερικότητα. Μία ψηφίδα αυτής της ριζοσπαστικής ενσυναισθητικής ποιότητας, έλαμψε μέσα στο Κοινοβούλιό μας, χάρη στο θάρρος και την αυτοσυγκράτηση του Νίκου Δένδια.

Ποιοτικός πολιτικός λόγος και αστικός πολιτισμός που κάνει την Παράταξή μας, τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, να ξεχωρίζει, "δυνατά από την αρχή", όπως ήταν και το μότο της ομιλίας του, σε αντιδιαστολή προς τη λαϊκίστικη ισοπέδωση των θεσμών και την απλοϊκή και επικίνδυνη εξομοίωση του αντιδημοκρατικού "όλοι ίδιοι είναι".

Από το 81 και εντεύθεν, αφεθήκαμε στη δημιουργία μιας "δημοκρατίας του θυμικού", χωρίς κριτικές, αυτοκριτικές και αναστοχαστικές λειτουργίες των πολιτών και για αυτό βιώνουμε σήμερα μια "μελαγχολική δημοκρατία", όπως την περιέγραφε ο Μπρυκνέρ (....και ο Πασκάλ και ο Μπρυκνέρ, όπως θα έλεγε και ο Σύμβουλος του κου Πρωθυπουργού, κος Καρανίκας...).

Όμως, "μια Δημοκρατία που δεν ασκεί αυτοκριτική, καταδικάζεται στην παράλυση.", κατά τον J. Saramango, που αρέσκεται να τον χρησιμοποιεί, φωνολογικώς και νοηματικώς παραφθαρμένον, η ΛΑΕ.

Λαϊκισμός, εξάλλου, σημαίνει απόλυτη παράλυση του δημοκρατικού αισθητηρίου των πολιτών...Με τη γενναιόφρονα και αξιοπρεπή στάση του απέναντι στον προπηλακιστή και βιαιοπραγούντα Χρυσαυγίτη, ο Νίκος Δένδιας χάρισε στην εκφυλισμένη -και- από τις τραμπούκικες πρακτικές των τελευταίων ετών, Ελληνική Δημοκρατία, μία μικρή -αλλά πολυσήμαντη- στιγμή νίκης, μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο, μέσα στην καρδιά της Δημοκρατίας, την ώρα μάλιστα που εκφερόταν δημοκρατικά εκλεγμένος μεν, φασιστικά αποτρόπαιος δε, πολιτικός λόγος. Με την όλη εικόνα, να φέρνει στον νου μας ένα απόσπασμα από την "Καρδιά του Σκότους" του Τζόζεφ Κόνραντ.

Ενός σκότους που δεν θα αφήσουμε ούτε τον λαϊκισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ούτε τα νταηλίκια της Χρυσής Αυγής να το εγκαταστήσουν στην κοινοβουλευτική καρδιά της πολύπαθης νεοελληνικής Δημοκρατίας.

"Η κατακλείδα της επιχειρηματολογίας του ήταν θαυμάσια, αν και δύσκολη για να τη μνημονεύσω τώρα....Δεν υπήρχε τίποτα που να διακόπτει εκείνη τη μαγική ροή των φράσεων, εκτός από ένα είδος υστερόγραφης υποσημείωσης....Ήταν πολύ ξεκάθαρο το νόημά της και όπως ήταν στο τέλος μιας θαυμάσιας έκκλησης για φιλανθρωπία και αλτρουισμό σε κατακεραύνωνε κυριολεκτικά. "Εξολοθρεύσατε όλα τα κτήνη!" έλεγε. Τίποτα άλλο".