«Πότε πέρασαν 25 χρόνια; Σαν χθες περνούσαμε την πόρτα του Λυκείου τρέχοντας στην αυλή για προσευχή και μετά με γοργό βήμα στην τάξη για μάθημα»... 25 χρόνια πέρασαν από εκείνο το τελευταίο κουδούνι του Γενικού Λυκείου Καλαμπάκας,...
το τελευταίο κουδούνι της ανεμελιάς, της ξεγνοιασιάς, της παρέας με τους συμμαθητές που ξεκίνησε από το νηπιαγωγείο για μερικούς. «Οι παλιές φιλίες δεν χάνονται», λένε κάποιοι. Όντως. Χθες βράδυ θαρρείς πως έβλεπες πάλι αυτό το τσούρμο των 18αρηδων, της τάξης του 1992, μια παρέα με την ίδια διάθεση για πειράγματα, τον ίδιο σεβασμό προς τους καθηγητές που είχαν πιάσει το δικό τους τραπέζι και με το βλέμμα τους παρατηρούσαν, ακόμα και τώρα, με στοργή τους «μαθητές» τους, τα δικά τους παιδιά. Κάποιοι από αυτούς είχαν χρόνια να τα πουν, άλλοι διατηρούν μέχρι και σήμερα στενούς φιλικούς δεσμούς, όλοι όμως χάρηκαν, συγκινήθηκαν και θυμήθηκαν τα παλιά, τα «δικά» τους στη συνάντηση επανασύνδεσης (Reunion) που πραγματοποιήθηκε στο εστιατόριο ΠΟΛΥΖΟΣ.
|