Ποια Δύση; - Του Ηλία Γ. Βλαχογιάννη, πρ. Νομάρχη και Βουλευτή Τρικάλων

Εξαίρεση, η περίοδος των εμφυλίων συγκρούσεων, στην εθνική επανάσταση με το φιλορωσικό Κόμμα (Θ. Κολοκοτρώνης) και το 1946-49 με το ΚΚΕ, που επεδίωκε συμμαχία με τη Σοβιετική Ένωση.

Η υψίστης σπουδαιότητας επιλογή του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ να εντάξει την ΕΛΛΑΔΑ στην τότε ΕΟΚ με την περίφημη φράση "Ανηκομεν στην Δύσιν", είναι πάντα επίκαιρη.

Γιατί όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της χώρας μας επιδίωξαν τον προσανατολισμό της εξωτερικής μας πολιτικής προς τη Δύση; Χαρίλαος Τρικούπης, Ελευθέριος Βενιζέλος, Ιωάννης Μεταξάς, Κωνσταντίνος Καραμανλής. Τυχαίο; Κάθε άλλο.

Η εξωτερική μας πολιτική, κατά κανόνα, ήταν στέρεη και εθνικά επωφελής. Παρά τα καιρούς λεγόμενα από μας, που συνήθως βρίσκουμε ΜΟΝΟ ΛΑΘΗ δικών μας πολιτικών. Και στους δυο παγκόσμιους πολέμους η Πατρίδα μας βγήκε κερδισμένη. Όχι όσο θα ήθελε και της ανήκε, αλλά πάντως μεγάλωσε.

Όταν είχαμε σταθερούς φίλους και συμμάχους, ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ. Όταν τα "σπάσαμε "μαζί τους π.χ. Μικρά Ασία, χάσαμε. Γιατί η ΕΛΛΑΔΑ ήταν και είναι μεγάλη ναυτική δύναμη. Η δύναμή μας είναι κυρίως στη θάλασσα και οι δυτικές δυνάμεις ελέγχουν τις θαλάσσιες οδούς και το διεθνές εμπόριο. Χωρίς συμμάχους στη θάλασσα η Ελλάδα είναι μια χώρα ΧΩΡΙΣ πόδια.

"Μέγα το της θαλάττης κράτος", έλεγε ο μεγαλύτερος ιστορικός -και στρατηγός- ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ. Η ΡΩΣΙΑ πάντα αυτό το λάμβανε υπόψη γι αυτό και ΠΟΤΕ δεν υπήρξε σταθερός σύμμαχός μας παρά μόνο ευκαιριακά και κατά περίπτωση. Μας χρησιμοποιούσε στις διαμάχες της με την Τουρκία και μας εγκατέλειπε όταν τα ξανάβρισκε μαζί της, ενώ πάντα υποστήριζε τους Σλάβους αδερφούς της, σε βάρος μας. Να μην ξεχνάμε ότι πρώτη αναγνώρισε τη ΦΥΡΟΜ με το αποκαλούμενο Συνταγματικό όνομά της.

Η εκλογή στην ηγεσία της μεγάλης υπερατλαντικής Συμπολιτείας του Ντόναλντ ΤΡΑΜΠ φαίνεται ότι ανατρέπει τα μέχρι τώρα δεδομένα. Για πρώτη φορά η ΔΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΑ. Γνωρίζαμε ότι ΕΥΡΩΠΗ και ΗΠΑ πήγαιναν ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ. Τώρα αυτό, τουλάχιστον σε επίπεδο δηλώσεων, αμφισβητείται. Μακάρι να επικρατήσει η σύνεση και η μετριοπάθεια απ’ όλες τις πλευρές, κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί σε διαφορετική περίπτωση ΦΟΒΑΜΑΙ έναν νέο εθνικό διχασμό με τους φιλοαμερικανούς και φιλοευρωπαίους να αλληλοτρώγονται, και το δίλλημα Ευρώπη ή Αμερική να κυριαρχεί. Με τους συμμάχους και ισχυρότερους ή με τους συμμάχους, εταίρους και πιστωτές μας;

Ελπίζω, όπως ελπίζει και όλος ο δυτικός κόσμος, αυτό να μη συμβεί ποτέ. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να τα βρουν σαν καλοί φίλοι και σύμμαχοι. Η όποια αντιπαλότητα ΔΕΝ πρέπει να αποβεί σε βάρος της Δύσης, γενικότερα, ΓΙΑΤΙ τότε θα βγουν όλοι ζημιωμένοι και ωφελημένοι οι "επιτήδειοι τρίτοι" που πότε πάνε με τη Δύση, πότε με την Ανατολή, πότε με τους "τρίτους".

Η συμμαχία ΗΠΑ-ΕΥΡΩΠΗΣ αποτέλεσε και αποτελεί τον ΜΟΝΟ σταθερό ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ διατήρησης της παγκόσμιας ειρήνης.

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στην ομογενειακή εφημερίδα "Ελληνική Γνώμη")